Gewerkschaften ohne Vollbeschäftigung

برای بیش از ربع قرن، جمهوری فدرال آلمان هدف اشتغال کامل را از دست داده است. اما ارقام بالای بیکاری تنها یکی و شاید حتی مهم ترین جنبه از تغییرات بازار کار در چند دهه گذشته نیست. طرف دیگر، که احتمالاً در بلندمدت حتی از اهمیت بیشتری برخوردار است، توسعه کیفی روابط شغلی و زندگی نامه ها، رشد اقتصادی ناپایدار، تغییر درک نقش های جنسیتی و بسیاری موارد دیگر است. با عبارت «اشتغال کامل سنتی» اتفاق افتاد.
علیرغم همه تغییرات، به نظر می‌رسد اتحادیه‌های کارگری در هدف خود برای اشتغال کامل ناامید هستند. هیچ سازمان سیاسی دیگری به اندازه اتحادیه های کارگری متعهد به اشتغال کامل نیست. با این حال، فراتر از شعارهای مداوم اهداف اشتغال کامل، دلایلی وجود دارد که باور کنیم اتحادیه‌ها حداقل نشانه‌هایی از زمان را دیده‌اند. این را می توان در مواضع سیاسی اساسی جدیدتر آنها و همچنین در استراتژی های سیاسی جدیدتر (بیش از همه "اتحاد برای کار") مشاهده کرد. هدف این کتاب پرداختن تجربی به این سوال است که اتحادیه‌های کارگری امروز چه موضع‌ها و استراتژی‌هایی را نمایندگی می‌کنند، چقدر سازگار هستند و چه شانسی برای اجرا دارند. برای اینکه بتوان این موضوع را ارزیابی کرد، ابتدا باید روشن شود که چه تغییراتی در جامعه سنتی تمام اشتغال رخ داده است و اتحادیه های کارگری چگونه تحت تأثیر قرار گرفته اند.

Seit mehr als einem Vierteljahrhundert wird in der Bundesrepublik Deutschland das Vollbeschäftigungsziel verfehlt. Aber die hohen Arbeitslosenzahlen sind nur eine und vielleicht nicht einmal die wichtigste Seite der Veränderung des Arbeitsmarktes in den vergangenen Jahrzehnten. Die andere, langfristig wahrscheinlich sogar bedeutendere Seite stellen die qualitative Entwicklung der Beschäftigungsverhältnisse und -biographien, unstetes Wirtschaftswachstum, veränderte Rollenverständnisse der Geschlechter und vieles mehr dar. Quantitative und qualitative Aspekte wirken zusammen und lassen langsam aber sicher das zur Vergangenheit werden, was sich treffend mit dem Begriff der ‚traditionellen Vollbeschäftigung' bezeichnen lässt.
Trotz aller Veränderungen scheinen die Gewerkschaften aber unbeirrt am Ziel der Vollbeschäftigung festzuhalten. Keine andere politische Organisation bekennt sich so sehr und ausdauernd zum Vollbeschäftigungsziel wie die Gewerkschaften. Allerdings gibt es jenseits der konstanten Beschwörung des Vollbeschäftigungsziels Anlass zur Vermutung, dass die Gewerkschaften mittlerweile zumindest einige Zeichen der Zeit erkannt haben. Das ist an ihren neueren politischen Grundpositionen wie auch an den neueren politischen Strategien (vor allem die "Bündnisse für Arbeit") zu sehen. Ziel des Buches ist, sich empirisch mit der Frage zu beschäftigen, welche Positionen und Strategien die Gewerkschaften heute vertreten, wie konsistent sie sind und welche Umsetzungschancen ihre Vorschläge besitzen. Um das beurteilen zu können, muss zuvor geklärt werden, welche Veränderungen die traditionelle Vollbeschäftigungsgesellschaft erfahren hat und wie die Gewerkschaften davon betroffen sind.