Geschichte der politischen Bildung in der Bundesrepublik Deutschland 1945–1989: Zwölf Lektionen

این تاریخچه آموزش سیاسی نتیجه اتحاد آلمان است. این رویداد دورانی علاقه من را به بررسی تاریخی رشته ام برانگیخت. درس اول این را توضیح می دهد. از سوی دیگر، خلق کتاب، وجود آن را مدیون یک فرصت است. این بر اساس سخنرانی من در طول یک ترم مهمان در دانشگاه هال-ویتنبرگ در تابستان 1991 است. تا نسخه نهایی حاضر، من این سخنرانی را به طور کامل بازبینی و گسترش داده ام. با این حال، مفهوم آموزشی باقی ماند: ساختار به دوازده واحد موضوعی مستقل و قصد آموزش. همانطور که روی نسخه نهایی کار می کردم، نه تنها خوانندگانی از ایالت های فدرال جدید، بلکه افراد علاقه مند از سراسر آلمان را نیز در نظر داشتم. من می‌خواستم سعی کنم مجموعه تاریخی ایده‌ها و بینش‌های مربوط به آموزش سیاسی و آموزش سیاسی را تجسم کنم - تا وقتی نسل‌ها با نسل‌های جوان‌تر جایگزین می‌شوند، همه چیز بارها و بارها فراموش نشود. به عنوان یک نویسنده، من هم تجربه هستم. از زمان دومین کار دولتی در سال 1957، اما حداکثر از زمانی که در سال 1963 در زمینه تربیت معلم مشغول به کار شدم، منحصراً به آموزش سیاسی و آموزش سیاسی مشغول بوده ام. تجربیات شخصی یک تصویر تاریخی را شکل می دهد. تا این حد، این کتاب همچنین حاوی مقدار زیادی ذهنیت است، و سخنان امیل زولا در مورد هنر در اینجا به شکلی اصلاح شده اعمال می‌شود: تاریخ‌نگاری رویدادهایی را ارائه می‌دهد که از طریق خلق و خوی دیده می‌شوند. ممکن است کسانی که با این دیدگاه مخالف هستند یا فکر می کنند چیزی مهم گم شده است، تحمل کنند.

Diese Geschichte der politischen Bildung ist ein Ergebnis der deutschen Ein­ heit. Das epochale Ereignis hat mein Interesse an der historischen Betrach­ tung meines Fachgebietes geweckt. Darüber gibt die erste Lektion Rechen­ schaft. Die Entstehung des Buches hingegen ist einer Gelegenheit zu verdan­ ken. Es basiert auf einer Vorlesung, die ich während eines Gastsemesters an der Universität Halle-Wittenberg im Sommer 1991 gehalten habe. Bis zur vorliegenden Endfassung habe ich diese Vorlesung gründlich überarbeitet und stark erweitert. Es blieb aber die didaktische Konzeption: die Gliederung in zwölf, thematisch abgeschlossene Einheiten und die Absicht zu belehren. Vor Augen standen mir jetzt bei der Arbeit an der Endfassung nicht nur Le­ ser aus den neuen Bundesländern, sondern Interessenten aus dem ganzen Deutschland. Ich wollte versuchen, den in der Geschichte ruhenden Bestand an Ideen und Erkenntnissen zum politischen Unterricht und zur politischen Bildung zu vergegenwärtigen, - auf daß nicht immer wieder alles in Verges­ senheit gerät, wenn Generationen von jüngeren abgelöst werden. Als Autor bin ich zugleich Miterlebender. Seit meiner zweiten Staatsarbeit von 1957, spätestens aber seit Beginn meiner Tätigkeit in der Lehrerfortbil­ dung 1963 war ich ausschließlich mit politischer Bildung und politischem Unterricht beschäftigt. Die persönlichen Erfahrungen prägen ein Geschichts­ bild. Insoweit ist in diesem Buch auch viel Subjektives enthalten, und so gilt hierfür in Abwandlung das Wort von Emile Zola über die Kunst: Geschichts­ schreibung bietet Ereignisse, gesehen durch ein Temperament. Das mögen diejenigen tolerieren, die mit der Sichtweise nicht einverstanden sind oder auch Wichtiges zu vermissen meinen.