German Field Fortifications 1939-45

ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم خود را یک نیروی تهاجمی و متحرک می دانست. تجارب در سنگرها در جنگ جهانی اول به شکل‌دهی به مفهوم استحکامات میدانی کمک زیادی کرده بود، و هدف جنگ متحرک آن برای جلوگیری از بن‌بست جنگ قبلی بود. این کتاب به استحکامات میدان دفاعی خط مقدم می‌پردازد که توسط افراد پیاده نظام با استفاده از مواد محلی ساخته شده‌اند، و شامل موقعیت‌های جوخه تفنگ، سنگرها، موقعیت‌های سلاح خدمه، پناهگاه‌ها، گودال‌ها، پناهگاه‌ها و موارد دیگر است. همچنین موانع ضد تانک و ضد نفر و همچنین روش های استتار میدانی و روش های ساخت را پوشش می دهد. ادغام این موقعیت ها در سیستم های دائمی و دفاع های خاص تئاتر نیز مورد بحث قرار می گیرد.

The German Army of World War II considered itself an offensive, mobile force. The experiences in the trenches in World War I had done much to shape its concept of field fortification, and its mobile warfare ethos was intended to prevent the previous war's stalemate. This book addresses frontline defensive field fortifications, built by infantrymen using local materials, and includes rifle platoon positions, trenches, crew-served weapon positions, bunkers, dugouts, shelters and more. It also covers anti-tank and anti-personnel obstacles, as well as field camouflage methods and construction methods. The integration of these positions into permanent systems and theatre-specific defences are also discussed.