دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Genres Rediscovered: Studies in Latin Miniature Epic, Love Elegy, and Epigram of the Romano-Barbaric Age
دانلود کتاب ژانرهای کشف شده مجدد: مطالعات حماسه مینیاتور لاتین، مرثیه عاشقانه، و اپیگرام عصر رومی-بربر
مشخصات کتاب
Genres Rediscovered: Studies in Latin Miniature Epic, Love Elegy, and Epigram of the Romano-Barbaric Age
ویرایش:
نویسندگان: Anna Wasyl
سری:
ISBN (شابک) : 8323330891, 9788323330899
ناشر: Jagiellonian University Press
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 286
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 7 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 46,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب ژانرهای کشف شده مجدد: مطالعات حماسه مینیاتور لاتین، مرثیه عاشقانه، و اپیگرام عصر رومی-بربر: دراکونتیوس بلوسیوس آمیلیوس فعال قرن پنجم تاریخ و نقد ماکسیمیانوس ششم تفسیر نقد لوکسوریوس شعر حماسی آفریقای لاتین مسیحی شمالی زندگی فکری آزادی جنبه‌های مذهبی مسیحیت آموزه‌ها آموزه‌های کلیسا اصلاح‌شده آموزه‌های دین ادبیات
در صورت تبدیل فایل کتاب Genres Rediscovered: Studies in Latin Miniature Epic, Love Elegy, and Epigram of the Romano-Barbaric Age به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ژانرهای کشف شده مجدد: مطالعات حماسه مینیاتور لاتین، مرثیه عاشقانه، و اپیگرام عصر رومی-بربر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب ژانرهای کشف شده مجدد: مطالعات حماسه مینیاتور لاتین، مرثیه عاشقانه، و اپیگرام عصر رومی-بربر
خواننده اپیلیون دراکونتیوس، مرثیه ماکسیمیانوس، و اپیگرام لوکسوریوس نباید انتظار داشته باشد که این آثار - و این تجسم‌های جدید ژانرهای «قدیمی» - کاملاً با «کهن الگوهای»شان یکسان باشند. اگر چنین بود، به این معنی بود که ما واقعاً بررسی‌کننده‌های درجه دو را می‌خوانیم.
ممکن است انتظار داشته باشیم که به لطف خواندن اپیلیون دراکونتیوس، مرثیه ماکسیمیانوس، و اپیگرام لوکسوریوس، درک ما از این ژانرها کاملتر و عمیق تر از آن باشد که فقط به مطالعه «کلاسیک» محدود شود. فاز از ادبیات رومی.
بنابراین، تصمیم گرفتم در عنوان کتابم از ژانرهای بیانی که دوباره کشف شده است استفاده کنم. من عادلانه دیدم که تاکید کنم شاعرانی که آثارشان در اینجا مورد مطالعه قرار گرفته است شایسته قدردانی از خلاقیت و در واقع شجاعت در استفاده مجدد و تفسیر مجدد میراث کلاسیک - و واقعاً کلاسیک - هستند. بعلاوه، من به همین ترتیب عادلانه یافتم که تاکید کنم که برای دانشجویان ادبیات لاتین مرز بین "کلاسیک" و "پسا کلاسیک" انعطاف پذیر است و باید باشد. البته قصد من این نیست که بگویم تفاوت‌های زیبایی‌شناختی و شاعرانه باید نادیده گرفته یا محو شوند. کاملاً برعکس، این تفاوت ها عمیق و چند بعدی هستند و به همین دلیل باید به درستی درک و توضیح داده شوند. مسئله اصلی این واقعیت است که مطالعات ادبیات لاتین - یا بهتر است بگوییم ادبیات به طور کلی - و به ویژه مطالعات عمومی نیاز به یک دیدگاه مناسب، یعنی دیاکرونیک دارد. توصیف یک ژانر خاص که صرفاً بر اساس مهم‌ترین یا عموماً شناخته شده‌ترین نماینده/نماینده آن باشد، همیشه در معرض خطر ناقص و محدود شدن است. در ژنولوژی، باید در تعریف «اصلی» و «حاشیه»، «مرتبط» و «ناچیز» کاملاً محتاط بود. به این معنا، بینشی در مورد چند ژانر که توسط برخی از شاعران «کلاسیک» و کلاسیک رومی از دیدگاه پیروان «پسا کلاسیک» آنها انجام می‌شود، ممکن است برای یک ژن‌شناس نیز یک کشف مجدد جذاب باشد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
A reader of the epyllion by Dracontius, the elegy by Maximianus, and the epigram by Luxorius should not expect that these works - and these new embodiments of the 'old' genres - will be wholly identical with their 'archetypes'. Were it so, it would mean that we read but second-rate versifiers, indeed.
We may expect rather that thanks to the reading of Dracontius's epyllion, Maximianus's elegy, and Luxorius's epigram our understanding of these very genres may become fuller and deeper than if it was narrowed only to the study of the 'classical phase' of the Roman literature.
Therefore, I have decided to employ in the title of my book the expression genres rediscovered. I have found it fair to emphasize that the poets whose works have been studied here merit appreciation for their creativity, and indeed courage, in reusing and reinterpreting the classical - and truly classic - literary heritage. In addition, I have found it similarly fair to stress that for the students of Latin literature the borderline between the 'classical' and the 'post-classical' is, and should be, flexible. It is not my intention of course to imply that aesthetic and poetological differences should be ignored or blurred. Quite the reverse, these differences are profound and multidimensional and as such must be properly understood and explained. The main issue is the fact that studies of Latin literature - or rather of literature in general - and especially generic studies require a proper, i.e. diachronic, perspective. A description of a certain genre based merely on its most important or generally known representative/representatives will always risk becoming incomplete and limited. In genology, one must be utterly prudent in defining the 'main' and the 'marginal', the 'relevant' and the 'negligible'. In this sense, an insight into a few genres practiced by some 'classical' - and classic - Roman poets from the perspective of their 'post-classical' followers may be, also for a genologist, an intriguing rediscovery.
