Genomics at the Origins of Agriculture, Part One

دسته بندی: باستان شناسی
ویرایش:  
نویسندگان: Armelagos G.J.,  Harper K.N.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 10 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 169 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 52,000

انسان شناسی تکاملی. - 2005. - شماره 14 - صفحات 68-77. علل و پیامدهای انقلاب نوسنگی معضلی اساسی برای تحقیق انسان‌شناسی است. شواهد باستان‌شناسی سنتی، بقایای گیاه‌شناسی قومی، مصنوعات، و الگوهای سکونتگاهی برای استنباط انتقال از علوفه‌جویی به تولید مواد غذایی اولیه مورد استفاده قرار گرفته‌اند. پیشرفت‌های اخیر در ژنومیک (مطالعه توالی، ساختار و عملکرد ژنوم) درک ما را از فرآیند اهلی‌سازی گیاهان و حیوانات افزایش داده است، تأثیر سازگاری با کشاورزی بر زیست‌شناسی انسان را آشکار کرده است، و سرنخ‌هایی برای پاتوژن ها و انگل هایی که تصور می شود در دوران نوسنگی پدیدار شده اند. تجزیه و تحلیل ژنومی بینش هایی را در مورد پیچیدگی فرآیند اهلی سازی ارائه می دهد که ممکن است از بقایای فیزیکی استخوان ها و دانه ها مشخص نباشد و به ما امکان می دهد تأثیر تغییر به تولید غذای اولیه را بر روی ژنوم انسان اندازه گیری کنیم. سوالات مربوط به مکان و روند اهلی شدن را می توان با تجزیه و تحلیل ژنوم گیاهان و حیوانات تحت کنترل انسان پاسخ کامل تری داد. گسترش بسته کشاورزی (گیاهان، حیوانات و فناوری) از طریق انتشار فرهنگی یا گسترش تخریبی نیز از طریق این رویکرد قابل بررسی است. چه انتشار توسط کشاورزان و چه انتشار دانش و فناوری کشاورزی منشأ گسترش نوسنگی بوده است، این روند باید با الگوی تنوع ژنتیکی و زبانی و زبان یافت شده از مراکز توسعه نوسنگی کشاورزی آشکار شود. علاوه بر این، تعدادی از عوامل بیماری زا که قبلا تصور می شد از گونه های اهلی به انسان منتقل شده اند، اکنون به نظر می رسد که مدت ها قبل از وقوع انقلاب کشاورزی در علوفه جویان وجود داشته اند. علاوه بر این، اکنون شواهدی داریم که نشان می‌دهد انسان منبع انتقال برخی انگل‌ها به حیوانات اهلی بوده است. به همه این دلایل، داده‌های حاصل از مطالعات ژنومی، درک کامل‌تری از منشاء کشاورزی، که یک نشانه مهم در تکامل انسان است، ارائه می‌کند.

Evolutionary Anthropology. — 2005. — No 14 — pp. 68–77. The causes and consequences of the Neolithic revolution represent a fundamental problem for anthropological inquiry. Traditional archeological evidence, ethnobotanical remains, artifacts, and settlement patterns have been used to infer the transition from foraging to primary food production. Recent advances in genomics (the study of the sequence, structure, and function of the genome) has enhanced our understanding of the process of plant and animal domestication, revealed the impact that adaptation to agriculture has had on human biology, and provided clues to the pathogens and parasites thought to have emerged during the Neolithic. Genomic analysis provides insights into the complexity of the process of domestication that may not be apparent from the physical remains of bones and seeds, and allows us to measure the impact that the shift to primary food production had on the human genome. Questions related to the location and the process of domestication can be answered more fully by analyzing the genomes of the plants and animals brought under human control. The spread of the agriculture package (plants, animals, and technology) by cultural diffusion or demic expansion can also be investigated through this approach. Whether dissemination by farmers or the diffusion of farming knowledge and technology was the source of the Neolithic expansion, this process should be revealed by the pattern of genetic and linguistic diversity and language found from centers of agricultural Neolithic development. In addition, a number of pathogens that were previously thought to have been transmitted from domesticated species to human now appear to have been present in foragers long before the agricultural revolution took place. Furthermore, we now have evidence that humans were the source of the transmission of some parasites to domesticated animals. For all of these reasons, data from genomic studies are providing a more complete understanding of the origins of agriculture, a critical hallmark in human evolution.