Genius in France : an idea and its uses

این کتاب جذاب سه قرن را در بر می گیرد تا اولین گزارش کامل از تاریخ طولانی و متنوع نبوغ در فرانسه را ارائه دهد. آن جفرسون با کاوش در طیف وسیعی از مثال‌ها از ادبیات، فلسفه، و تاریخ، و همچنین پزشکی، روان‌شناسی و روزنامه‌نگاری، راه‌هایی را بررسی می‌کند که در آن ایده نبوغ به‌طور بی‌وقفه در این زمینه‌های مختلف بازتاب یافته و دوباره تعریف شده است. او اقبال متفاوت خود را از طریق جنون و خیانتی که اغلب با نبوغ همراه است، و از طریق مشاهدات کسانی که حضور آن را در دیگران تعیین می کنند، دنبال می کند.

جفرسون آغاز مدرن نبوغ را در هجدهم در نظر می گیرد. زیبایی شناسی قرن و آثار فیلسوفان مانند دیدرو. او سپس به بررسی مفهوم قرن نوزدهمی نبوغ ملی و جمعی، نقش خودخوانده شاعران رمانتیک به عنوان نابغه های نادرست، وسواس مکرر نبوغ شکست خورده در رمان های رئالیستی نویسندگانی مانند بالزاک و زولا، مقوله مورد بحث نابغه زن، می پردازد. و ادبیات پزشکی که نبوغ را نوعی آسیب شناسی می دانست. او نشان می‌دهد که چگونه دیدگاه‌های قرن بیستم درباره نبوغ از طریق ارتباط آن با IQ و اعجوبه‌های کودک محدود شد، و روش‌های مختلفی را که نظریه‌پردازان اصلی - از جمله سارتر، بارت، دریدا و کریستوا - این مفهوم را رد کرده‌اند و متعاقباً احیا کرده‌اند، مورد بحث قرار می‌دهد. p>

غنای جزئیات روایی، نابغه در فرانسهرویکردی تازه به تاریخ فکری و فرهنگی فرانسه و به حوزه رو به رشد مطالعات نابغه ارائه می‌کند.

This engaging book spans three centuries to provide the first full account of the long and diverse history of genius in France. Exploring a wide range of examples from literature, philosophy, and history, as well as medicine, psychology, and journalism, Ann Jefferson examines the ways in which the idea of genius has been ceaselessly reflected on and redefined through its uses in these different contexts. She traces its varying fortunes through the madness and imposture with which genius is often associated, and through the observations of those who determine its presence in others.

Jefferson considers the modern beginnings of genius in eighteenth-century aesthetics and the works of philosophes such as Diderot. She then investigates the nineteenth-century notion of national and collective genius, the self-appointed role of Romantic poets as misunderstood geniuses, the recurrent obsession with failed genius in the realist novels of writers like Balzac and Zola, the contested category of female genius, and the medical literature that viewed genius as a form of pathology. She shows how twentieth-century views of genius narrowed through its association with IQ and child prodigies, and she discusses the different ways major theorists--including Sartre, Barthes, Derrida, and Kristeva--have repudiated and subsequently revived the concept.

Rich in narrative detail, Genius in France brings a fresh approach to French intellectual and cultural history, and to the burgeoning field of genius studies.