Generalizing Musical Intervals

دسته بندی: موسیقی
ویرایش:  
نویسندگان: Tymoczko Dmitri.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 28 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 55,000

مجله تئوری موسیقی پاییز 2009 53(2): 227-254 چکیده با در نظر گرفتن کار دیوید لوین به عنوان نقطه عزیمت، این مقاله از هندسه برای بررسی مجدد آشنا استفاده می کند. />فرض های موسیقی-نظری در مورد فواصل و دگرگونی ها. بخش 1 مشکل حمل‌پذیری را معرفی می‌کند و اشاره می‌کند که گاهی اوقات نمی‌توان گفت که آیا دو جهت مختلف - واقع در دو نقطه مختلف در یک فضای هندسی - یکسان هستند یا نه. نمونه های مربوطه عبارتند از سطح زمین و فضاهای هندسی نشان دهنده آکوردهای n-note. بخش 2 استدلال می کند که ما نباید نیاز داشته باشیم که هر بازه
در هر نقطه از یک فضا تعریف شود، زیرا برخی از فضاهای موسیقی دارای مرزهای طبیعی هستند. همچنین اشاره می کند که
فضاهایی وجود دارد، از جمله دایره آشنای pitch-class، که در آن مسیرهای متعددی بین هر دو نقطه وجود دارد.
این به این پیشنهاد منجر می‌شود که گاهی اوقات ممکن است بخواهیم فواصل کلاس pitch-class را با مسیرهای
در فضای pitch-clas جایگزین کنیم، یک جایگزین دقیق‌تر که مشخص می‌کند چگونه یک کلاس pitch به دیگری منتقل می‌شود. بخش
3 استدلال می‌کند که نظریه گروه به تنهایی نمی‌تواند این شهود را نشان دهد که فواصل دارای اندازه‌های قابل اندازه‌گیری هستند، و بسط
فرمالیسم لوین را پیشنهاد می‌کند که این هدف را محقق می‌کند. در نهایت، بخش 4 پیامدهای تحلیلی
نکات قبل را در نظر می گیرد و توجه ویژه ای به سؤالات مربوط به رهبری صوتی دارد.

Journal of Music Theory Fall 2009 53(2): 227-254 Abstract Taking David Lewin’s work as a point of departure, this essay uses geometry to reexamine familiar
music-theoretical assumptions about intervals and transformations. Section 1 introduces the problem of transportability, noting that it is sometimes impossible to say whether two different directions—located at two different points in a geometrical space—are the same or not. Relevant examples include the surface of the earth and
the geometrical spaces representing n-note chords. Section 2 argues that we should not require that every interval
be defined at every point in a space, since some musical spaces have natural boundaries. It also notes that there
are spaces, including the familiar pitch-class circle, in which there are multiple paths between any two points.
This leads to the suggestion that we might sometimes want to replace traditional pitch-class intervals with paths
in pitch-class space, a more fine-grained alternative that specifies how one pitch class moves to another. Section
3 argues that group theory alone cannot represent the intuition that intervals have quantifiable sizes, proposing an
extension to Lewin’s formalism that accomplishes this goal. Finally, Section 4 considers the analytical implications
of the preceding points, paying particular attention to questions about voice leading.