General Principles and Etiology

در کمتر از 40 سال، تراتولوژی از یک رشته ناشناخته که مربوط به مطالعات در مورد اثرات چند تنش فیزیکی و شیمیایی بر روی ماهیان، دوزیستان و پرندگان در حال رشد است، به رشته‌ای تبدیل شده است که دارای انبوهی از ادبیات در مطالعات تجربی است. در بسیاری از اشکال حیوانی و همچنین نتایج بررسی دقیق رشد انسان در شرایط مختلف. تأکید از مشغولیت به توصیف نقایص تشریحی به نگرانی در مورد عوامل ایجاد کننده ظریف و متقابل، به جستجو برای واکنش‌های اولیه به این موارد در سطوح سلولی و زیر سلولی، و به شناسایی ناهنجاری‌ها در مواد شیمیایی، عملکردی و قلمروهای فراساختاری این تغییرات در جهت گیری، به طور طبیعی، جذب مفاهیم، ​​روش ها و تخصص از سایر رشته ها را ضروری کرده است. از این رو پایه های تراتولوژی، که زمانی عمدتاً مورفولوژیکی بودند، به ژنتیک، بیوشیمی، زیست شناسی مولکولی، فیزیولوژی تولید مثل، اپیدمیولوژی و چندین جنبه از دامپزشکی و پزشکی بالینی گسترش یافته است. تعجب آور نیست که یک دانشجو یا محقق جدید که به حوزه تراتولوژی نزدیک می شود، ممکن است در مواجهه با مجموعه گیج کننده مفاهیم و اصول بین رشته ای که امروزه شامل می شود، احساس ناراحتی کند. یکی از اهداف این کار این است که آنچه ویراستاران معتقدند یک رشته منطقی از تداوم در زمینه ای است که ممکن است توسط برخی به عنوان انبوهی از اطلاعات آشفته در نظر گرفته شود، معرفی کند.

In less than 40 years teratology has grown from a little known discipline concerned with studies on the effects of a few physical and chemical stresses on developing fish, amphibians, and birds, to a discipline embracing a vast accumulation of literature on experimental studies in many animal forms­ and the results of intensive scrutiny of human development under varied conditions, as well. Emphasis has shifted from preoccupation with descrip­ tions of anatomical defects to concern about subtle and interacting causative factors, to searches for the early reactions to these at the cellular and subcellu­ lar levels, and to identification of abnormality in the chemical, the functional, and the ultrastructural realms. These changes in orientation have quite naturally made necessary the recruitment of concepts, methods, and expertise from other disciplines. Hence the foundations of teratology, which once were largely morphological, have extended into genetics, biochemistry, molecular biology, reproductive physiology, epidemiology, and several aspects of veteri­ nary and clinical medicine. It is not surprising that a student or new investigator approaching the field of teratology may feel some dismay when confronted with the confusing array of cross-disciplinary concepts and principles it encompasses today. One of the aims of this work is to introduce what the editors believe is a logical thread of continuity into a field that may be regarded by some as a welter of disordered information.