دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [1st ed.]
نویسندگان: Nan Johnson
سری:
ISBN (شابک) : 0809324261, 9780585464541
ناشر:
سال نشر: 2002
تعداد صفحات: 240
[241]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 11 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Gender and Rhetorical Space in American Life, 1866-1910 (Studies in Rhetorics and Feminisms) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جنسیت و فضای بلاغی در زندگی آمریکایی، 1866-1910 (مطالعاتی در بلاغت و فمینیسم) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
نان جانسون نشان میدهد که پس از جنگ داخلی، سنتهای غیر آکادمیک یا «سالن» اجرای بلاغی به حفظ نماد زن طبقه متوسط سفیدپوست بهعنوان ملکه حوزه خانگیاش با ترویج یک کد رفتار لفاظی برای زنان که به اجرا نیاز داشت کمک کرد. از زنانگی مرسوم جانسون از طریق بررسی شفاف مرزهای آن فضای لفاظی جنسیتی - و بحث در مورد اینکه چه کسی باید آن فضا را اشغال کند - کدهای حاکم و چالش برانگیز حوزه لفاظی مناسب زن آمریکایی را در سالهای پسابرجام بررسی میکند. در حالی که مردان در حال یادگیری موعظه کردن، اجرای قانون و تنظیم سیاستهای سیاسی بودند، زنان کتابهای راهنما، کتابهای راهنمای نامهنویسی و سایر ادبیات رفتاری را مطالعه میکردند. این متون این پیام محافظه کارانه را تقویت کرد که سخنان زنان مهم است، اما بیشتر در خانه اهمیت دارد. مواد آموزشی Postbellum برای آموزش مهارتهای بلاغی به آمریکاییها طراحی شده بود، اما آنها همچنین به طور مداوم زن آمریکایی را به حوزه خانگی به عنوان فضای گفتاری مناسب او هدایت میکردند. اگرچه به نظر میرسید که این مطالب زنان طبقه متوسط سفید پوست را ترغیب میکرد تا سخنرانان و نویسندگان مؤثری شوند، اما کنوانسیون حکم میکرد که جایگاه زن در کانونی باشد که استعدادهای بلاغی او در مشاوره و آموزش بهعنوان مادر و همسر مورد استفاده قرار گیرد. جانسون با کمک بیست و یک تصویر، مطالبی را از متون تاریخی که دیگر به آسانی در دسترس عموم نیست گردآوری کرده است و با این کار، این تلاقی لفاظی و فمینیسم را در قرن نوزدهم روشن کرده است. آموزشهای بلاغی طراحی شده برای مخاطبان محبوب پس از جنگ، مکانهای فرهنگی را نشان میدهند که در آن بازاندیشی در نقشهای زنان به بحثی آشکار در مورد چگونگی ارزشگذاری کلمات آنها تبدیل میشود. جانسون استدلال میکند که این دوران ناراحتی در مورد تغییر نقشهای جنسیتی و نماد «زن آرام» را باید به عنوان شاهدی بر نیاز به ارزشگذاری مجدد کاملتر فضای زنان در گفتمان تاریخی در نظر گرفت.
Nan Johnson demonstrates that after the Civil War, nonacademic or \"parlor\" traditions of rhetorical performance helped to sustain the icon of the white middle class woman as queen of her domestic sphere by promoting a code of rhetorical behavior for women that required the performance of conventional femininity. Through a lucid examination of the boundaries of that gendered rhetorical space--and the debate about who should occupy that space--Johnson explores the codes governing and challenging the American woman\'s proper rhetorical sphere in the postbellum years. While men were learning to preach, practice law, and set political policies, women were reading elocution manuals, letter-writing handbooks, and other conduct literature. These texts reinforced the conservative message that women\'s words mattered, but mattered mostly in the home. Postbellum pedagogical materials were designed to educate Americans in rhetorical skills, but they also persistently directed the American woman to the domestic sphere as her proper rhetorical space. Even though these materials appeared to urge the white middle class women to become effective speakers and writers, convention dictated that a woman\'s place was at the hearthside where her rhetorical talents were to be used in counseling and instructing as a mother and wife. Aided by twenty-one illustrations, Johnson has meticulously compiled materials from historical texts no longer readily available to the general public and, in so doing, has illuminated this intersection of rhetoric and feminism in the nineteenth century. The rhetorical pedagogies designed for a postbellum popular audience represent the cultural sites where a rethinking of women\'s roles becomes open controversy about how to value their words. Johnson argues this era of uneasiness about shifting gender roles and the icon of the \"quiet woman\" must be considered as evidence of the need for a more complete revaluing of women\'s space in historical discourse.