Gebrauchsanweisung für die Schweiz

از تیم تحریریه Amazon.de

این افسانه‌ای است که نمی‌توان آن را رد کرد که سوئیسی‌ها همیشه وقتی به کسی سلام می‌کنند یک \"Grüezi mitenand\" گرم را به داخل اتاق پرتاب می‌کنند. آنها اغلب بیشتر می گویند \"tschou\" و \"bye\" ، \"ciao\" و \"tschau\" ، \"sali\" ، \"salü zämä\". اما در مورد ایده های بن بست که تکرار می شوند این گونه است: شما به سختی می توانید آنها را از سر مردم بیرون بیاورید. به همین دلیل است که روزنامه‌نگار سوئیسی، توماس کونگ، هنگام ایجاد دستورالعمل‌های استفاده در سوئیس، کار دشواری را برعهده گرفت - به اصطلاح، راهنمای روح سوئیسی، که خود را از کلیشه‌های معمول کارمندان بانک که اسکناس‌ها را دسته‌بندی می‌کنند و آدم‌های عجیب کوهستانی می‌بلعند، رها می‌کند. پنیر fondue.

Den \"نوع ویژه مطالعات منطقه ای\" قطعاً آزمون خواندن عملی را پشت سر گذاشت. در بیش از 200 صفحه، کونگ و همکار آلمانی‌اش پیتر اشنایدر، هم به فلات‌های بلند (مثلاً در قالب دموکراسی بی‌نظیر مردمی) و هم به دره‌های جانبی سایه‌دار (مثلاً به شکل غالباً باریک‌اندیشان) هدایت می‌شوند. "روح کانتونال\") از ذات اصلی سوئیسی. این دو نویسنده با لذتی بی‌رحمانه در جزئیات سر کار می‌روند و خطوط پانچ را به خوبی طراحی می‌کنند و همیشه از دیدگاه ناظر شرکت‌کننده گزارش می‌دهند. آنها موفق می شوند اطلاعات جالب و هیجان انگیزی را که هرگز در راهنمای سفر پیدا نمی کنید، آنقدر جذاب و طنز به شما منتقل کنند که نخواهید کتاب را زمین بگذارید. نقاشی‌های طنز آمیخته پیتر گات بقیه کارها را انجام می‌دهند.

با این حال، یک چیز باید روشن باشد: خواننده آموزش‌های زیادی در عبارات خاص زبان سوئیسی، آداب و رسوم سر میز و معرفی دقیق سیستم سیاسی پیچیده دریافت می‌کند، اما هیچ نکته کاربردی سفر مانند آدرس و غیره وجود ندارد. هر کسی که به دنبال یک هتل یا رستوران خاص است به مجموعه دستورالعمل های متفاوتی نیاز دارد، یعنی راهنمای سفر به سوئیس. با این حال، کتاب کونگ به عنوان کتاب خواندنی برای تعطیلات و کنجکاوها عالی است. -- کریستینا فالکنبرگ

Aus der Amazon.de-Redaktion

Es ist eine nicht aus der Welt zu schaffende Mär, dass Schweizer zur Begrüßung stets ein herzliches "Grüezi mitenand" in den Raum werfen. Viel öfter sagen sie nämlich "tschou" und "tschüss", "ciao" und "tschau", "sali", "salü zämä". Aber so ist das eben mit festgefahrenen Vorstellungen, die wiederholt werden: Man bekommt sie kaum mehr aus den Köpfen der Menschen. Deshalb hat der Schweizer Journalist Thomas Küng eine schwere Aufgabe übernommen, als er die Gebrauchsanweisung für die Schweiz erstellte -- einen Leitfaden für die Schweizer Seele sozusagen, der sich befreit von den üblichen Klischees des Geldnoten bündelnden Bankangestellten und Käsefondue verschlingenden Bergfreaks.

Den Lese-Praxistest hat die "Landeskunde der besonderen Art" auf jeden Fall bestanden. Auf über 200 Seiten führen Küng und sein deutscher Co-Autor Peter Schneider sowohl auf die Hochplateaus (zum Beispiel in Form der seinesgleichen suchenden Basisdemokratie) als auch in die schattigen Nebentäler (zum Beispiel in Form des oftmals engstirnigen "Kantönligeistes") des urschweizerischen Wesens. Mit schonungsloser Freude am Detail und fein herausgearbeiteten Pointen gehen die beiden Autoren zu Werke und berichten dabei stets aus der Sicht des teilnehmenden Beobachters. Dabei gelingt es ihnen, interessante und spannende Informationen, die man in Reiseführern nie finden würde, auf eine derart attraktive und humoristische Art und Weise zu vermitteln, dass man das Buch gar nicht mehr zur Seite legen will. Die eingestreuten satirischen Zeichnungen von Peter Gut tun ihr Übriges.

Eins muss allerdings klar sein: Der Leser bekommt zwar jede Menge Nachhilfe in schweizerischen Spezial-Sprachausdrücken, Gepflogenheiten bei Tisch sowie eine ausführliche Einführung in das komplizierte politische System, aber keine reisepraktischen Tipps wie Adressen etc. Wer also ein bestimmtes Hotel respektive Restaurant sucht, benötigt eine andere Gebrauchsanleitung, nämlich einen Reiseführer für die Schweiz. Als Lektüre für Urlauber und Neugierige eignet sich Küngs Buch jedoch perfekt. --Christina Falkenberg