Gaming as Art: A Communication-Oriented Perspective on the Relationship between Gaming and the Art

بازی‌های ویدیویی یک ورود نسبی دیرهنگام به صحنه فرهنگی است. در حالی که رشته آکادمیک مطالعات بازی از دهه نود قرن گذشته به سرعت تکامل یافته است، دانشگاه ها تازه شروع به درک قدرت فکری، فلسفی، زیبایی شناختی و وجودی رسانه جدید کرده اند. همین امر در مورد این سوال که آیا بازی های ویدیویی به خودی خود هنر هستند (یا نیستند) صدق می کند. بر اساس تجزیه و تحلیل ارتباط گرا، نویسندگان معقول بودن بازی ها به عنوان هنر را ارزیابی کرده و حوزه های مرتبط با این سوال را تعریف می کنند.

Video games are a relative late arrival on the cultural stage. While the academic discipline of game studies has evolved quickly since the nineties of the last century, the academia is only beginning to grasp the intellectual, philosophical, aesthetical, and existential potency of the new medium. The same applies to the question whether video games are (or are not) art in and on themselves. Based on the Communication-Oriented Analysis, the authors assess the plausibility of games-as-art and define the domains associted with this question.