Game-Theoretical Semantics: Essays on Semantics by Hintikka, Carlson, Peacocke, Rantala, and Saarinen

این کتاب مجموعه‌ای از مطالعاتی است که مفاهیم و ایده‌های نظری بازی را برای تحلیل معناشناسی زبان طبیعی و برخی از زبان‌های رسمی به کار می‌گیرد. بخش اعظم کتاب شامل چندین مقاله توسط هینتیککا، کارلسون و سارینن است و چندین مسئله اصلی معناشناسی زبان طبیعی را مورد بحث قرار می دهد.

موضوعات پوشش داده شده عبارتند از معناشناسی کمیت کننده های زبان طبیعی، شرطی ها، ضمایر. و آنافورا به طور کلی تر. مقاله معروف هینتیککا که نمونه‌هایی از «ساختارهای کمی‌ساز شاخه‌ای» را به زبان انگلیسی ارائه می‌کند، و همچنین مقاله‌ای که «هر پایان‌نامه» او را فرمول‌بندی می‌کند، گنجانده شده است. این کتاب همچنین شامل بحث های فلسفی نزدیک به بحث شده هینتیککا در مورد روابط بین بازی های معنایی جدید با بازی های زبانی ویتگنشتاین است. مقالات دیگر رویکرد نظری بازی را برای زبان‌های رسمی از جمله منطق زمان و آنافورا زمان (Saarinen)، منطق deontic و پارادوکس راس (Hintikka) و منطق محمول معمولی (Rantala) اعمال می‌کنند. مورد دوم به معنای توضیحی از جهان های «غیر ممکن ممکن» است که در مقاله پایانی هینتیککا نشان داده شده است.

This book is a collection of studies applying game-theoretical concepts and ideas to analysing the semantics of natural language and some formal languages. The bulk of the book consists of several papers by Hintikka, Carlson and Saarinen and discusses several of the central problems of the semantics of natural language.

The topics covered are the semantics of natural language quantifiers, conditionals, pronouns and anaphora more generally. Hintikka’s famous essay presenting examples of "branching quantifier structures" in English, as well as one formulating his "any-every thesis", are included. The book also includes Hintikka’s closely argued philosophical discussion of the relationships between the new semantical games with the language games of Wittgenstein. Other papers apply the game-theoretical approach to formal languages including tense logics and tense anaphora (Saarinen), deontic logic and Ross’ paradox (Hintikka), and usual predicate logic (Rantala). The latter amounts to an explication of the "impossible possible" worlds as is shown in Hintikka’s concluding paper.