Galileo's instruments of credit : telescopes, images, secrecy

در شش سال کوتاه، گالیله گالیله از یک استاد ریاضیات تا حدی مبهم اداره یک پانسیون دانشجویی در پادوآ به ستاره ای در دربار فلورانس تبدیل شد و به دلیل حمایت از کوپرنیکیسم مورد توجه خطرناک تفتیش عقاید قرار گرفت. در آن دوره کوتاه، گالیله یک سری اکتشافات نجومی انجام داد که بحث در مورد ماهیت فیزیکی آسمان ها را تغییر داد: او با معرفی تلسکوپ و شواهد تصویری، شیوه ها و وضعیت نجوم را عمیقاً تغییر داد، و پیکربندی مجدد رادیکال رابطه را پیشنهاد کرد. بین الهیات و نجوم، و خود را از ریاضیدان دانشگاهی به فیلسوف دربار تبدیل کرد.

ابزار اعتبار گالیله تفاسیر جدید رادیکالی از چندین قسمت کلیدی حرفه گالیله، از جمله اکتشافات اولیه تلسکوپی او در مورد او را پیشنهاد می کند. 1610، اختلاف بر سر لکه های خورشیدی، و درگیری با دفتر مقدس بر سر رابطه بین کوپرنیک و کتاب مقدس. ماریو بیاجولی می‌گوید که تاکتیک‌های گالیله در این مدت به همان سرعتی که شرایطش تغییر کرد، تغییر کرد و سرعت این تغییرات او را وادار کرد تا به فرصت‌ها و خطرات ناشی از اختراعات پیش‌بینی‌نشده، اکتشافات بیشتر و مداخلات مخالفانش به سرعت پاسخ دهد.

با تمرکز بر جنبه‌هایی از زندگی علمی گالیله که فراتر از چارچوب فرهنگ دربار و حمایت است، بیاجولی یک گزارش تجدیدنظرطلبانه از سیستم‌های مختلف مبادلات، ارتباطات و اعتبار در مراحل مختلف کار گالیله ارائه می‌کند. ابزار اعتبار گالیله خوانندگان سپاسگزاری را در میان محققان مطالعات علمی، معرفت شناسی تاریخی، مطالعات بصری، علم گالیله و نجوم اواخر رنسانس پیدا خواهد کرد.

In six short years, Galileo Galilei went from being a somewhat obscure mathematics professor running a student boarding house in Padua to a star in the court of Florence to the recipient of dangerous attention from the Inquisition for his support of Copernicanism. In that brief period, Galileo made a series of astronomical discoveries that reshaped the debate over the physical nature of the heavens: he deeply modified the practices and status of astronomy with the introduction of the telescope and pictorial evidence, proposed a radical reconfiguration of the relationship between theology and astronomy, and transformed himself from university mathematician into court philosopher.

Galileo's Instruments of Credit proposes radical new interpretations of several key episodes of Galileo's career, including his early telescopic discoveries of 1610, the dispute over sunspots, and the conflict with the Holy Office over the relationship between Copernicanism and Scripture. Galileo's tactics during this time shifted as rapidly as his circumstances, argues Mario Biagioli, and the pace of these changes forced him to respond swiftly to the opportunities and risks posed by unforeseen inventions, further discoveries, and the interventions of his opponents.

Focusing on the aspects of Galileo's scientific life that extend beyond the framework of court culture and patronage, Biagioli offers a revisionist account of the different systems of exchanges, communication, and credibility at work in various phases of Galileo's career. Galileo's Instruments of Credit will find grateful readers among scholars of science studies, historical epistemology, visual studies, Galilean science, and late Renaissance astronomy.