Future Directions in Post-Traumatic Stress Disorder: Prevention, Diagnosis, and Treatment

دوران ما دوران افزایش تنش، هم جهانی و هم محلی است. و جای تعجب نیست که PTSD نه تنها در کهنه سربازان جنگی و پرسنل نظامی فعال، بلکه در بازماندگان بلایا و حملات در سراسر طیف جمعیتی نیز شناخته شده است. از آنجایی که رویدادهای جاری از تیراندازی های دسته جمعی تا بحث در مورد هشدارهای محرک این موضوع را در چشم عموم نگه می دارد، این اختلال همچنان یک نگرانی ثابت در بین محققان و پزشکان باقی می ماند.

جهت های آینده در اختلال استرس پس از سانحه<< /i> یافته‌ها و ایده‌هایی را با پتانسیل تأثیرگذاری بر مفهوم‌سازی ما از شرایط و تکنیک‌های مورد استفاده برای پرداختن به آن ارائه می‌کند. یک پانل چند رشته‌ای متشکل از کارشناسان، تحلیل‌های جدیدی از عوامل خطر و تاب‌آوری، رویکردهای فردی و گروهی برای پیشگیری، روند تکاملی تشخیص، و درمان و تحویل مؤثر ارائه می‌دهند. فصل‌های مربوط به درمان به خوانندگان اجازه می‌دهد تا روش‌های پرکاربرد قرار گرفتن در معرض طولانی مدت و VR را با کاربردهای نوآورانه درمان پردازش شناختی و درمان بین فردی مقایسه کنند. و یک سهم ویژه قانع‌کننده، برنامه‌های مبتنی بر تجربی را بررسی می‌کند که برای بسیاری از آسیب‌های آسیب‌پذیر زمان ما، رویدادهای 11 سپتامبر 2001، مرتبط است. PTSD: عوامل خطر عصبی و ژنتیکی.

در حالی که میلیون ها نفر دچار تروما می شوند، تعداد نسبتا کمی به PTSD مزمن مبتلا می شوند. راهنماهای آینده در اختلال استرس پس از سانحه یک مرجع عملی و پیشگیرانه برای روانشناسان سلامت و بالینی، جامعه شناسان، روانپزشکان و پزشکان مراقبت های اولیه است که به کاهش بیشتر این تعداد اختصاص دارند.

Ours is an era of increasing tension, both global and local. And not surprisingly, PTSD is recognized not only in combat veterans and active military personnel, but also disaster and assault survivors across the demographic spectrum. As current events from mass shootings to the debate over trigger warnings keep the issue in the public eye, the disorder remains a steady concern among researchers and practitioners.

Future Directions in Post-Traumatic Stress Disorder presents findings and ideas with the potential to influence both our conceptualization of the condition and the techniques used to address it. A multidisciplinary panel of experts offers new analyses of risk and resilience factors, individual and group approaches to prevention, the evolving process of diagnosis, and effective treatment and delivery. Chapters on treatment allow readers to compare widely-used prolonged exposure and VR methods with innovative applications of cognitive processing therapy and interpersonal therapy. And an especially compelling contribution surveys empirically-based programs relating to what for many is the emblematic trauma of our time, the events of September 11, 2001. Included in the coverage:

• Predictors of vulnerability to PTSD: neurobiological and genetic risk factors.
• Early intervention: is prevention better than cure?
• The functional neuroanatomy of PTSD.
• The development of evidence-based treatment for PTSD.
• Enhancing exposure therapy using D-Cycloserine (DCS).
• PLUS: a case example as seen through five therapeutic perspectives.

While millions experience trauma, relatively few develop chronic PTSD. Future Directions in Post-Traumatic Stress Disorder is a practical and proactive reference for the health and clinical psychologists, sociologists, psychiatrists, and primary care physicians dedicated to further decreasing those numbers.