Frugivory and seed dispersal: ecological and evolutionary aspects

هر رشته علمی به یک چارچوب نظری نیاز دارد تا توسعه آن را هدایت کند و سؤالاتی را که محققان آن دنبال می‌کنند تیزتر کند. در زیست شناسی، تکامل چارچوب نظری کلان است و دیدگاه توریکال او برای درک شرایط زیستی امروزی ضروری است. در سال‌های شکل‌گیری، مطالعه مدرن متقابل‌گرایی میوه‌خوار توسط پارادایم «تخصصی-عمومی» که توسط D. Snow، D. McKey و H. Howe ایجاد شد هدایت شد. هاو وضعیت فعلی این الگوی تکاملی را بررسی می‌کند و اشاره می‌کند که قبل از آزمایش کافی توسط بسیاری از کارگران کنار گذاشته شده است. این به این دلیل است که بوم‌شناسانی که با گیاهان گرمسیری و پرندگان میوه‌خواری کار می‌کنند که این پارادایم در ابتدا برای آنها ایجاد شد، به ندرت اثربخشی پراکندگی بذر گونه‌های مختلف پراکنده را اندازه‌گیری می‌کنند. او نشان می‌دهد که این پارادایم هنوز ارزش اکتشافی دارد و پیشنهاد می‌کند که چندین پارادایم اکولوژیکی اضافی، از جمله مفهوم گونه‌های کلیدی گیاهان و میوه‌خواران و نقشی که میوه‌خوارها در مرگ‌ومیر وابسته به تراکم در درختان گرمسیری ایفا می‌کنند، ارزش مطالعه دارند. مفهوم کیفیت پراکندگی بذر در بحث تکامل همزمان میوه- میوه خوار نقش اساسی داشته است. Schupp به طور کامل داده های مربوط به این مفهوم را بررسی می کند، یک چارچوب سلسله مراتبی برای مشاهده اثربخشی پراکنده ایجاد می کند، و اشاره می کند که اثربخشی پراکنده به کمیت و کیفیت پراکندگی بذر بستگی دارد. اثربخشی به نوبه خود بر روابط تکاملی و زیست محیطی بین پراکنده کننده ها و گیاهان غذایی آنها تأثیر می گذارد.

Any scientific discipline needs a theoretical framework to guide its development and to sharpen the questions its researchers pursue. In biology, evolution is the grand theoretical framework, and an his­ torical perspective is necessary to understand present-day biological conditions. In its formative years, the modern study of the fruit-frugivore mutualism was guided by the 'specialist-generalist' paradigm developed by D. Snow, D. McKey, and H. Howe. Howe reviews the current status of this evolution­ ary paradigm and points out that it has been dismissed by many workers before being adequately tested. This is because ecologists working with the tropical plants and frugivorous birds for which the paradigm was originally developed rarely measure the seed dispersal effectiveness of different disperser species. He indicates that this paradigm still has heuristic value and suggests that several additional ecological paradigms, including the concept ofkeystone species ofplants and frugivores and the role that frugivores play in density-dependent mortality in tropical trees, are worth studying. The concept of seed dispersal quality has been central to discussions of fruit-frugivore coevolution. Schupp thoroughly reviews data bearing on this concept, constructs a hierarchical framework for viewing disperser effectiveness, and points out that disperser effectiveness depends on both the quantity and quality of seed dispersal. Effectiveness, in turn, affects both evolutionary and ecological relationships between dispersers and their food plants.