From the Inside Out: The Fight for Environmental Justice within Government Agencies

بسیاری از سازمان‌های زیست‌محیطی ایالتی و فدرال برنامه‌ها، سیاست‌ها و اقداماتی را برای جبران بی‌عدالتی‌های زیست‌محیطی به اجرا گذاشته‌اند، و با این حال این تلاش‌ها به نتیجه نمی‌رسند. رعایت اصولی که فعالان عدالت زیست محیطی برای آن مبارزه کرده اند. در از درون به بیرون، جیل لیندزی هریسون گزارشی از فرهنگ بوروکراتیک ارائه می دهد که مانع از تلاش سازمان های نظارتی برای کاهش بی عدالتی های زیست محیطی می شود.

اکنون به طور گسترده پذیرفته شده است که فقیرترین جوامع، جوامع رنگین پوست و جوامع بومی آمریکا از آسیب های نامتناسبی از خطرات زیست محیطی رنج می برند، با قرار گرفتن بیشتر در معرض آلودگی و بروز بیشتر مسمومیت با سرب، سرطان، آسم و موارد دیگر. بیماری های مرتبط با آسیب های محیطی با این حال، هریسون گزارش می‌دهد، برخی از کارکنان نظارتی این مشکلات را فراتر از حوزه نگرانی آژانس‌هایشان می‌دانند، به منابع بیش از حد نیاز دارند، یا بی‌طرفی را نیازمند مدیریت «کور رنگ» می‌دانند. بر اساس بیش از 160 مصاحبه (با مصاحبه شوندگان از جمله 89 کارمند فعلی یا سابق آژانس و بیش از 50 فعال عدالت محیطی و دیگرانی که با سازمان های نظارتی در تعامل هستند) و بیش از 50 ساعت مشاهده شرکت کنندگان از جلسات آژانس (اعم از باز و بسته-). در)، هریسون گزارش منحصر به فردی از نحوه مقاومت، تضعیف و تحقیر بوروکرات ها در برابر اصلاحات عدالت محیطی ارائه می دهد - و چگونه اصلاح طلبان عدالت زیست محیطی در سازمان ها با تلاش برای تغییر رویه و فرهنگ نظارتی از درون به بیرون مبارزه می کنند. هریسون استدلال می کند که ارزش، نه فقط بهبود کلی انبوه، باید معیاری برای ارزیابی مقررات زیست محیطی باشد.

Many state and federal environmental agencies have put in place programs, policies, and practices to redress environmental injustices, and yet these efforts fall short of meeting the principles that environmental justice activists have fought for. In From the Inside Out, Jill Lindsey Harrison offers an account of the bureaucratic culture that hinders regulatory agencies' attempts to reduce environmental injustices.

It is now widely accepted that America's poorest communities, communities of color, and Native American communities suffer disproportionate harm from environmental hazards, with higher exposure to pollution and higher incidence of lead poisoning, cancer, asthma, and other diseases linked to environmental ills. And yet, Harrison reports, some regulatory staff view these problems as beyond their agencies' area of concern, requiring too many resources, or see neutrality as demanding “color-blind” administration. Drawing on more than 160 interviews (with interviewees including 89 current or former agency staff members and more than 50 environmental justice activists and others who interact with regulatory agencies) and more than 50 hours of participant observation of agency meetings (both open- and closed-door), Harrison offers a unique account of how bureaucrats resist, undermine, and disparage environmental justice reform—and how environmental justice reformers within the agencies fight back by trying to change regulatory practice and culture from the inside out. Harrison argues that equity, not just aggregated overall improvement, should be a metric for evaluating environmental regulation.