From Saint-Domingue to New Orleans: Migration and Influences

 

دسنز میراث تقریباً 15000 پناهجوی سنت-دومینگ - سفیدپوستان، بردگان و رنگین پوستان آزاد را بررسی می کند. - که بین سال‌های 1791 و 1815 در لوئیزیانا ساکن شدند. به دنبال شورش بردگان که در ژانویه 1804 جمهوری هائیتی را به وجود آورد، مجبور به فرار از مستعمره کارائیب فرانسه خود شدند، آنها در سراسر دریای کارائیب و در امتداد سواحل اقیانوس اطلس آمریکای شمالی پخش شدند. آنها با تشکیل یک دیاسپورای نسبتاً منسجم برای حداقل دو دهه، در نیواورلئان متمرکز شدند. دسنز در این اولین مطالعه جامع از نفوذ سنت-دومینگ، جامعه پناهنده‌ای را که تقریباً به نسبت مساوی از سه گروه جمعیتی تشکیل شده بود، آشکار می‌کند، اما با وجود ورود آن در یک دوره تاریخی مهم، برای بیش از 150 سال توسط تاریخ‌نگاری لوئیزیانا کاملاً فراموش شده است. مشارکت آن در زندگی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی یک میهن جدید، و میراث فرهنگی آن به "پایتخت کرئول". اواسط قرن بیستم، اما تنها یک مجموعه از مقالات، جاده لوئیزیانا، تا کنون در مورد آنها منتشر شده است. دسنز دریافت که تازه واردان اولین روزنامه های نیواورلئان و بسیاری از قدیمی ترین مدارس آن را تأسیس کردند و تأثیر فرهنگی خود را بر موسیقی و معماری شهر گذاشتند. مهاجران همچنین با خود ایده های جامعی در مورد مردم آفریقایی تبار آوردند که به شکل گیری روابط نژادی محلی کمک کرد. فرزندان این پناهندگان به دقت تلاش بیهوده هومر پلسی کفاش را برای غیرقانونی کردن جداسازی سازماندهی کردند.

            با تکیه بر منابع در فرانسه و ایالات متحده و همچنین اسناد مدنی، کلیسا و دیگر اسناد اولیه در نیواورلئان، Dessens بررسی می کند. ویژگی های برجسته جامعه سابق پناهندگان، دلایل ترک آنها، خود مهاجرت، و پذیرش و ادغام آنها در جامعه نیواورلئان. این مطالعه با آشکار ساختن درک بهتر از جنبش‌های مهاجرتی و استثنایی بودن لوئیزیانا در ایالات متحده، مورد توجه ویژه مورخان جنوب، خلیج جنوبی، لوئیزیانا و نیواورلئان، و همچنین تاریخ آفریقایی آمریکایی، آمریکای لاتین و کارائیب خواهد بود. ، مهاجرت و نسب شناسی.

 

 

Dessens examines the legacy of approximately 15,000 Saint-Domingue refugees--whites, slaves, and free people of color--who settled in Louisiana between 1791 and 1815. Forced to flee their French Caribbean colony following a slave rebellion that gave birth to the Haitian Republic in January 1804, they spread throughout the Caribbean and along the North American Atlantic coast. Forming a relatively coherent diaspora for at least two decades, they concentrated in New Orleans. In this first comprehensive study of the Saint-Domingue influence, Dessens brings to light a refugee community composed in almost equal proportions of three population groups, yet completely forgotten by Louisiana historiography for more than 150 years, despite its arrival during a crucial historical era, its participation in the economic, social, and political life of a new homeland, and its cultural legacy to the “Creole capital.”

A few pioneer historians of Louisiana raised the Saint-Domingue refugees from oblivion in the mid-20th century, but only one collection of articles, The Road to Louisiana, has ever been published about them. Dessens finds that the new arrivals established New Orleans’ first newspapers and many of its oldest schools and left their cultural influence on the city’s music and architecture. The immigrants also brought with them inclusive ideas about people of African descent that helped shape local race relations. The children of these refugees carefully orchestrated shoemaker Homer Plessy’s vain attempt to outlaw segregation.

            Drawing on sources in France and the United States, as well as civic, church, and other primary documents in New Orleans, Dessens examines the salient features of the refugees’ former society, the reasons they left, the migration itself, and their reception and integration into New Orleans society. Revealing a better understanding of migratory movements and of Louisiana’s exceptionalism in the United States, this study will be of special interest to historians of the South, Gulf South, Louisiana, and New Orleans, as well as African American, Latin American, and Caribbean history, migration, and genealogy.