From Many Gods to One: Divine Action in Renaissance Epic

شاعران حماسی رنسانس به دنبال تقلید از اشعار دوران باستان یونانی-رومی بودند، اما انجام این کار یک معضل ایجاد کرد: در مورد خدایان چه باید کرد؟ مداخله الهی در حماسه‌های هومر و ویرژیل نقش عمده‌ای ایفا می‌کند - در واقع، نزاع‌های درون خانواده خدایان المپیا برای ساختار روایی آن اشعار ضروری است - با این حال شاعران دوره رنسانس دریافتند که نمی‌توان از المپیک‌های پرشور از نزدیک تقلید کرد. کنش الهی الگوهای کلاسیک آنها باید برای مطابقت با ذائقه معاصر و باور مسیحی تغییر داده می شد.

از خدایان بسیار به یک اولین مطالعه تطبیقی ​​رویکردهای شاعرانه به مسئله عمل حماسی الهی توبیاس گرگوریاز طریق خوانش پترارک، ویدا، آریوستو، تاسو و میلتون، پیامدهای روایی و ایدئولوژیک چرخش حماسه از بت پرستی به مسیحی را شرح می دهد. استفاده از دانش در چندین رشته-مطالعات مذهبی، کلاسیک، تاریخ، و فلسفه، و همچنین ادبیات-از بسیاری از خدایان تا یک نور جدیدی بر دو موضوع با اهمیت پایدار در مطالعات رنسانس می افکند: تعادل متزلزل. بین الگوهای ادبی کلاسیک و هنجارهای دینی مسیحی و نقش دین در ترسیم خطوط بین متحدان و دیگران.

Epic poets of the Renaissance looked to emulate the poems of Greco-Roman antiquity, but doing so presented a dilemma: what to do about the gods? Divine intervention plays a major part in the epics of Homer and Virgil—indeed, quarrels within the family of Olympian gods are essential to the narrative structure of those poems—yet poets of the Renaissance recognized that the cantankerous Olympians could not be imitated too closely. The divine action of their classical models had to be transformed to accord with contemporary tastes and Christian belief.

From Many Gods to One offers the first comparative study of poetic approaches to the problem of epic divine action. Through readings of Petrarch, Vida, Ariosto, Tasso, and Milton, Tobias Gregorydescribes the narrative and ideological consequences of the epic’s turn from pagan to Christian. Drawing on scholarship in several disciplines—religious studies, classics, history, and philosophy, as well as literature—From Many Gods to One sheds new light on two subjects of enduring importance in Renaissance studies: the precarious balance between classical literary models and Christian religious norms and the role of religion in drawing lines between allies and others.