From light to byte : toward an ethics of digital cinema

سینما دستخوش یک تغییر عمیق تکنولوژیکی شده است: فیلم سلولوئیدی در تولید، توزیع و دریافت تصاویر متحرک با رسانه های دیجیتال جایگزین می شود. با توجه به بحث پیرامون هستی شناسی سینمای دیجیتال و رابطه متقابل بین فرهنگ های سینما، از نور تا بایت به بررسی خود ایده تغییر می پردازد که در گذار تکنولوژیکی کنونی بیان می شود. مارکوس هاجیوانو می‌پرسد چه تفاوتی در شیوه‌ای که فیلم‌های دیجیتالی جهان را به تصویر می‌کشند و با افراد درگیر می‌شوند چیست و چگونه می‌توانیم به بهترین شکل به موضوع تغییر فناوری در باستان‌شناسی رسانه بپردازیم.

هاجیوانو به مبنای فنی تصویر روی می‌آورد. با توجه به فعالیت‌های خلاقانه و ادراکی فیلمسازان و بینندگان، به عنوان اولین نقطه عزیمت او. او که در تاریخ فیلم، تئوری فیلم و فلسفه استوار است، بررسی می‌کند که چگونه دیجیتال تعامل خود را با واقعیت و فرد پیکربندی می‌کند در حالی که به طور همزمان ساختارهای سلولوئید را دوباره پخش می‌کند و بی‌ثبات می‌کند. او مشاهده می‌کند که در جایی که پایه عکاسی فیلم ارتباط وجودی بین فرد و واقعیت را تشویق می‌کند، بازنمایی‌های دیجیتالی بازنمایی گرافیکی از کدهای ریاضی هستند که ردیابی روابط علّی آنها دشوارتر است.

در طول این کار، هاجیوانو به بررسی چگونگی این دو فناوری می‌پردازد. خود را با ارجاع به واقعیت، فیزیکی، مکانی بودن و زمانمندی تنظیم می‌کنند، و او نتیجه می‌گیرد که پرسش مربوط به سینمای دیجیتال در نهایت یکی از پیامدهای اخلاقی است - یعنی پرسشی درباره توانایی فرد در پاسخگویی به تصویر جهان.

Cinema has been undergoing a profound technological shift: celluloid film is being replaced by digital media in the production, distribution, and reception of moving images. Concerned with the debate surrounding digital cinema’s ontology and the interrelationship between cinema cultures, From Light to Byte investigates the very idea of change as it is expressed in the current technological transition. Markos Hadjioannou asks what is different in the way digital movies depict the world and engage with the individual and how we might best address the issue of technological shift within media archaeologies.

Hadjioannou turns to the technical basis of the image as his first point of departure, considering the creative and perceptual activities of moviemakers and viewers. Grounded in film history, film theory, and philosophy, he explores how the digital configures its engagement with reality and the individual while simultaneously replaying and destabilizing celluloid’s own structures. He observes that, where film’s photographic foundation encourages an existential association between individual and reality, digital representations are graphic renditions of mathematical codes whose causal relations are more difficult to trace.

Throughout this work Hadjioannou examines how the two technologies set themselves up with reference to reality, physicality, spatiality, and temporality, and he concludes that the question concerning digital cinema is ultimately one of ethical implications—a question, that is, of the individual’s ability to respond to the image of the world.