From Hypertension to Heart Failure

فشار خون شریانی، بیماری عروق کرونر قلب و نارسایی قلبی شایع ترین شرایط قلبی عروقی هستند که در عمل بالینی ارائه می شوند. در طول چند سال گذشته به طور فزاینده ای مشخص شده است که آنها از نظر علّی و نزدیک به هم مرتبط هستند و رابطه آنها می تواند تأثیر قابل توجهی بر پیش آگهی داشته باشد. مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده است که فشار خون شریانی یکی از مهم ترین عوامل خطر برای ایجاد نارسایی قلبی است. از هر چهار بیمار مبتلا به پرفشاری خون تنها یک نفر به اندازه کافی مدیریت می شود و در 50 درصد موارد، فشار خون بالا شناخته یا درمان نشده است. بیماران مبتلا به فشار خون از قبل موجود که دچار انفارکتوس حاد میوکارد می شوند، معمولاً قبلاً علائم آنژین معمولی نداشته اند، ناحیه انفارکتوس بزرگتر است، آریتمی های تهدید کننده زندگی شایع تر هستند و بنابراین مرگ و میر در بیمارستان و پیش آگهی طولانی مدت قابل توجه است. بدتر وجود فشار خون بالا در مرحله پس از انفارکتوس، خطر نارسایی آشکار قلبی را دو برابر می کند. رابطه نزدیک بین فشار خون بالا، بیماری عروق کرونر قلب و نارسایی قلبی، انتخاب راهبرد درمانی را از اهمیت ویژه ای برخوردار می سازد. ابتدا باید عوامل و دسته‌هایی از عواملی که ارزش پیش‌آگهی دارند در هر سه حالت در نظر گرفته شوند، زیرا هم افزایی ممکن است منجر به مزایای اضافی شود. در چنین بیمارانی، این نوع تصمیم گیری درمانی ممکن است مزایای بیشتری داشته باشد. استفاده از این عوامل ممکن است از عوارضی که هنوز از نظر بالینی واضح نیستند (مانند نارسایی قلبی) جلوگیری کند.

Arterial hypertension, coronary heart disease and heart fail­ ure are the commonest cardiovascular conditions to present in clinical practice. Over the past few years it has become in­ creasingly clear that they are closely and causally interrelated and that their relationship can have a significant bearing on prognosis. Epidemiological studies have shown that arterial hypertension is one of the most important risk factors for de­ veloping heart failure. Only one in four patients with hyper­ tension is adequately managed, and in 50% of cases, the hypertension has not been recognised or treated. Patients with pre-existing hypertension who go on to suffer an acute myocardial infarction have usually not previously had typi­ cal angina symptoms, the infarct territory is larger, life threatening arrhythmias are commoner and hence in-hospi­ tal mortality and long-term prognosis are markedly worse. The presence of raised blood pressure in the post-infarct phase doubles the risk of manifest heart failure. The close relationship between hypertension, coronary heart disease and heart failure makes the choice of therapeu­ tic strategy particularly important. Agents and classes of agents that have prognostic value in all three conditions should be considered first, as synergy might result in addi­ tional benefits. In such patients, this sort of therapeutic deci­ sion-making might have further advantages. The use of these agents may prevent complications which are not yet clinically obvious (such as heart failure).