From Empire to Eurasia: Politics, Scholarship, and Ideology in Russian Eurasianism, 1920s–1930s

جنبش اوراسیائیستی در دهه 1920 توسط گروهی از مهاجران جوان روسی که اخیراً از سالها جنگ و ویرانی بیرون آمده بودند، راه اندازی شد. با تکیه بر تخمیر فرهنگی مدرنیسم روسی در هنر و ادبیات، و همچنین در سیاست و دانش، جنبش در پی تجسم مجدد فضای امپراتوری سابق در پی جنگ بزرگ اروپا بود. اوراسیائیست ها استدلال می کردند که روسیه به عنوان وارث امپراتوری های کوچ نشین استپ ها، باید مسیر توسعه غیر اروپایی را دنبال کند.

در زمینه قدرت های نازی و شوروی در حال ظهور، اوراسیایست ها لیبرال دموکراسی را رد کردند و به دنبال جایگزینی برآمدند. به کمونیسم و ​​سرمایه داری اوراسیاگرایی که عمیقاً با محیط فرهنگی و علمی روسیه پیوند خورده است، نقشی در بیان پارادایم ساختارگرایی در اروپای بین دو جنگ ایفا کرد. با این حال، جنبش آنقدرها همگن نبود که از نامش پیداست. بنیانگذاران آن در مورد طیف وسیعی از مسائل اختلاف نظر داشتند و به شدت در مورد اینکه چه وزنی باید به این یا آن ایده در برداشت کلی آنها از اوراسیا داده شود، بحث کردند.

در این اولین تاریخ انگلیسی زبان جنبش اوراسیا بر اساس تحقیقات آرشیوی گسترده. سرگئی گلبوف با بررسی زمینه ای که در آن برای اولین بار برای توصیف امپراتوری روسیه سابق استفاده شد، نقدی تاریخی از مفهوم اوراسیا ارائه می دهد. این مطالعه قطعی برای دانشجویان و محققان تاریخ و فرهنگ روسیه و اروپا جذاب خواهد بود.
 

The Eurasianist movement was launched in the 1920s by a group of young Russian émigrés who had recently emerged from years of fighting and destruction. Drawing on the cultural fermentation of Russian modernism in the arts and literature, as well as in politics and scholarship, the movement sought to reimagine the former imperial space in the wake of Europe’s Great War. The Eurasianists argued that as an heir to the nomadic empires of the steppes, Russia should follow a non-European path of development.

In the context of rising Nazi and Soviet powers, the Eurasianists rejected liberal democracy and sought alternatives to Communism and capitalism. Deeply connected to the Russian cultural and scholarly milieus, Eurasianism played a role in the articulation of the structuralist paradigm in interwar Europe. However, the movement was not as homogenous as its name may suggest. Its founders disagreed on a range of issues and argued bitterly about what weight should be accorded to one or another idea in their overall conception of Eurasia.

In this first English language history of the Eurasianist movement based on extensive archival research, Sergey Glebov offers a historically grounded critique of the concept of Eurasia by interrogating the context in which it was first used to describe the former Russian Empire. This definitive study will appeal to students and scholars of Russian and European history and culture.