From Deleuze and Guattari to Posthumanism: Philosophies of Immanence

این جلد با کشف پیوندهای نظری و خلاقانه بین پساانسان گرایی و فلسفه های ماندگاری، تأثیر فلسفه ماندگاری بر نظریه پساانسان را بررسی می کند. بازسازی های متنوع ماندگاری برای نوبت غیرانسانی. و مسیرهای جدید برای تفکر انتقادی ایجاد شده توسط ترکیب این گفتمان های یادبود.

با توجه به اینکه فلسفه ژیل دلوز و فلیکس گاتاری به عنوان گره ای پر جنب و جوش از ماندگاری عمل می کند، این جلد مسیرهای متعددی را از دلوز، گاتاری و متحدان نظری آنها - از جمله اسپینوزا و نیچه - تا اندیشه پساانسانی ترسیم می کند. به‌عنوان مواضعی که به ترتیب بر قدرت‌های یکسان و در عین حال متمایز ذهن و بدن (مانندت) و نیاز فوری برای از بین بردن امتیاز و استثنایی انسانی (پسا انسان‌گرایی) اصرار دارند، هر فصل مفاهیمی را برای بازاندیشی مفاهیم تثبیت شده وجود، فکر، تجربه و زندگی

نویسندگان در اینجا نمونه هایی از طیف وسیعی از رسانه های مختلف، از جمله ادبیات و سینمای معاصر، شامل فیلم هایی مانند Enthiran/روبات (هند، 2010) و CHAPPiE (ایالات متحده آمریکا/مکزیک، 2015)، و تحولات جدید در فن آوری و نظریه. با انجام این کار، آنها پساانسان گرایی دلوزی و گاتاری را از چارچوب ها و دیدگاه های مختلف سیاسی و اخلاقی، از بدبینی افراطی گرفته تا تفکر فمینیستی، مطالعات ناتوانی، زیست سیاسی، و عدالت اجتماعی مورد بررسی قرار می دهند.

مقابله با دوگانه انگاری های فلسفه دکارتی و مسطح کردن سلسله مراتب تحمیل شده توسط اومانیسم، از دلوز و گاتاری تا پساانسانیسم بازجویی های حیاتی از دانش تثبیت شده را به راه می اندازد و جرقه های انتقادی را برمی انگیزد. انعکاس لازم برای زندگی در دوران پساانسان.