From Darwin to Derrida: Selfish Genes, Social Selves, and the Meanings of Life

چگونه فرآیند بی معنی انتخاب طبیعی موجودات هدفمندی را تولید می کند که در جهان معنا پیدا می کنند.

در از داروین تا دریدا، زیست شناس تکاملی دیوید هیگ توضیح می‌دهد که چگونه یک جهان فیزیکی از ماده در حرکت، دنیایی زنده با هدف و معنا را به وجود آورد. انتخاب طبیعی، فرآیندی بدون هدف، موجودات هدفمندی را به وجود می آورد که در جهان معنا پیدا می کنند. هیگ پیشنهاد می‌کند که کلید این امر، منشأ «متن‌های» تغییرپذیر - ژن‌ها - است که سابقه‌ای از آنچه در جهان کار کرده است را حفظ می‌کنند. این متون به مشخصات مکانیزم های پیچیده موجودات زنده تبدیل می شوند.

هایگ از طیف گسترده ای از منابع استفاده می کند - از Tristram Shandy لورنس استرن تا نقد امانوئل کانت از منابع قدرت قضاوتبه کار ژاک دریدا تا آخرین یافته‌ها در مورد انتقال ژن، تکثیر و بیان - برای ارائه استدلال خود. او توضیح می دهد که ژن ها و اثرات آنها مانند تخم مرغ و مرغ است. تخم ها به خاطر جوجه شدن و جوجه ها به خاطر تخم گذاری وجود دارند. تأثیرات یک ژن نقش علّی در تعیین اینکه کدام ژن کپی می شود دارد. یک ژن (که به‌عنوان دودمان کپی‌های مادی در نظر گرفته می‌شود) در صورتی باقی می‌ماند که نسب آن به طور مداوم با بقا و تولید مثل مرتبط باشد. ارگانیسم‌ها را می‌توان به عنوان مفسرانی درک کرد که اطلاعات را از محیط به عمل معنی‌دار در محیط پیوند می‌دهند. هیگ معتقد است معنا خروجی یک فرآیند تفسیر است. یک پیوستار از ساده‌ترین شکل‌های تفسیر وجود دارد که در مولکول‌های RNA منفرد در نزدیکی مبدا حیات تا پیچیده‌ترین شکل‌ها نمونه‌سازی شده‌اند. زندگی تفسیر است—استفاده از اطلاعات در انتخاب.

How the meaningless process of natural selection produces purposeful beings who find meaning in the world.

In From Darwin to Derrida, evolutionary biologist David Haig explains how a physical world of matter in motion gave rise to a living world of purpose and meaning. Natural selection, a process without purpose, gives rise to purposeful beings who find meaning in the world. The key to this, Haig proposes, is the origin of mutable “texts”―genes―that preserve a record of what has worked in the world. These texts become the specifications for the intricate mechanisms of living beings.

Haig draws on a wide range of sources―from Laurence Sterne's Tristram Shandy to Immanuel Kant's Critique of the Power of Judgment to the work of Jacques Derrida to the latest findings on gene transmission, duplication, and expression―to make his argument. Genes and their effects, he explains, are like eggs and chickens. Eggs exist for the sake of becoming chickens and chickens for the sake of laying eggs. A gene's effects have a causal role in determining which genes are copied. A gene (considered as a lineage of material copies) persists if its lineage has been consistently associated with survival and reproduction. Organisms can be understood as interpreters that link information from the environment to meaningful action in the environment. Meaning, Haig argues, is the output of a process of interpretation; there is a continuum from the very simplest forms of interpretation, instantiated in single RNA molecules near the origins of life, to the most sophisticated. Life is interpretation―the use of information in choice.