Friedrich Waismann - Causality and Logical Positivism

فریدریش وایسمن (1896-1959) یکی از با استعدادترین دانش آموزان و همکاران موریتز شلیک بود. ویتگنشتاین که از سال 1927 به عنوان شریک گفتگو پذیرفته شد، به عنوان سخنگوی عقاید ویتگنشتاین در حلقه شلیک فعالیت کرد، تا اینکه تماس ویتگنشتاین با این وفادارترین مترجم در سال 1935 قطع شد و با تبعید مجدداً تمدید نشد. br> Waismann به کمبریج. با این وجود، در آکسفورد، جایی که در سال 1939 به آنجا رفت، و در نهایت
خواننده در فلسفه ریاضیات شد (بعداً به فلسفه علم تغییر کرد)،
وایزمن کمک های مهم و مستقلی به فلسفه تحلیلی و فلسفه علم کرد. (به عنوان مثال در رابطه با احتمال، علیت و تحلیل زبانی).
گستره کامل این موارد تنها بعداً زمانی آشکار شد که بخش بزرگتر (چاپ نشده) نوشته‌های او مطالعه شد. اولین اثر پس از مرگ او به نام اصول فلسفه زبانی
(1965، ویرایش دوم 1997؛ آلمانی 1976) و Einführung قبلی او در das mathematische
Denken (1936) اخیراً مورد توجه جامعه علمی قرار گرفته است. این شکوفایی دیرهنگام و درک جدید از موقعیت ویزمن با این واقعیت مرتبط است که او
تا حدودی ناعادلانه زیر سایه ویتگنشتاین، مربی و سلف خود قرار گرفت.
مرکز این کتاب درباره زندگی و اثر آشنا چند اثر منتشر نشده
و ناشناخته درباره علیت و احتمال. این موارد در
این جلد توضیح داده شده است، که همچنین شامل انتشار مطالب
جدید یا پراکنده قبلی و مروری بر زندگی Waismann است.

Friedrich Waismann (1896–1959) was one of the most gifted students and collaborators of
Moritz Schlick. Accepted as a discussion partner by Wittgenstein from 1927 on, he functioned
as spokesman for the latter’s ideas in the Schlick Circle, until Wittgenstein’s contact
with this most faithful interpreter was broken off in 1935 and not renewed when exile took
Waismann to Cambridge. Nonetheless, at Oxford, where he went in 1939, and eventually
became Reader in Philosophy of Mathematics (changing later to Philosophy of Science),
Waismann made important and independent contributions to analytic philosophy and philosophy
of science (for example in relation to probability, causality and linguistic analysis).
The full extent of these only became evident later when the larger (unpublished) part of his
writings could be studied. His first posthumous work The Principles of Linguistic Philosophy
(1965, 2nd edn.1997; German 1976) and his earlier Einführung in das mathematische
Denken (1936) have recently proved of fresh interest to the scientific community. This late
flowering and new understanding of Waismann’s position is connected with the fact that he
somewhat unfairly fell under the shadow of Wittgenstein, his mentor and predecessor.
Central to this book about a life and work familiar to few is unpublished
and unknown works on causality and probability. These are commented on in
this volume, which will also include a publication of new or previously scattered
material and an overview of Waismann’s life.