Fried: surviving two centuries in restaurants

برای دویست سال، یک گالری سرکش متشکل از سرآشپزها، آشپزهای خطی، و ماشین‌های ظرفشویی به بردگی کشیده شده‌اند، تا حد زیادی دیده نشده‌اند، تا به مردم غذا خدمت کنند. شجره آنها به اولین رستوران‌ها در دوران سلطنت لویی شانزدهم فرانسه می‌رسد و به برادران دلمونیکو در نیویورک، اسکوفیه در پاریس، و در فرید: زنده‌ماندن از دو قرن در رستوران‌ها، یک آشپز مرتد گسترش می‌یابد. در مینیاپولیس مانند اردکی با ماهی آزاد کامل و خام روی سرش راه می‌رود.

استیو لراچ، نویسنده و سرآشپز حرفه‌ای، اولین بار زمانی که در دبیرستان تحصیل می‌کرد، از درهای آشپز خانه تاب می‌خورد و به عنوان یک ماشین ظرفشویی شروع به کار کرد، و هرگز آنجا را ترک نکرد. او یک دیگ‌شوی قدیمی را به ما معرفی می‌کند که برای چکمه‌فروشی وقت می‌گذراند، یک سرآشپز ایرلندی لکنت زبان که برای بمب‌اندازان ارتش جمهوری اسلامی پول جمع‌آوری می‌کرد، و یک دامپزشک همجنس‌گرای ویتنام که تنها در رستوران‌ها مقبولیت زیادی پیدا می‌کرد.

Lerach با شوخ طبعی و افسانه و افسانه رستوران را با تجربیات خود به طرز تلخی در هم می آمیزد و نه تنها شباهت های حرفه ای بلکه ...

For two hundred years, a rogues' gallery of chefs, line cooks, and dishwashers have slaved away, largely unseen, to serve the dining public. Their pedigrees reach back to the first restaurants during the reign of France's Louis XVI and extend to the Delmonico brothers in New York, Escoffier in Paris, and, in Fried: Surviving Two Centuries in Restaurants, a renegade cook in Minneapolis walking like a duck with a whole, raw salmon on his head.

Author and professional chef Steve Lerach first stepped through the swinging kitchen doors when he was in high school, starting as a dishwasher, and he never left. He introduces us to an old pot washer who did time for bootlegging, a stuttering Irish chef who collected funds for the bomb throwers of the IRA, and a gay Vietnam vet who found a measure of acceptance only in restaurants.

Lerach humorously and poignantly interweaves restaurant legend and lore with his own experiences, exposing similarities not only of profession but...