برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Freud, y después Lacan

دانلود کتاب فروید و بعداً لاکان

مشخصات کتاب

Freud, y después Lacan

دسته بندی: روانشناسی
ویرایش: 1ª 
نویسندگان: Jean Allouch  
سری:  
ISBN (شابک) : 9879956729 
ناشر: Edelp 
سال نشر: 1993 
تعداد صفحات: 72 
زبان: Spanish 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 18 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 40,000

کلمات کلیدی مربوط به کتاب فروید و بعداً لاکان: روانکاوی

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 8

در صورت تبدیل فایل کتاب Freud, y después Lacan به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب فروید و بعداً لاکان نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب فروید و بعداً لاکان

چگونه لاکان می‌توانست - اگر می‌توانست - به طور قاطع پایه‌های روانکاوی را لمس کند و بنابراین علیه تعداد زیادی از فرضیه‌های فرویدی تلاش کند، بدون اینکه به همین دلیل روانکاوی پس از فرویدی بودن دوباره ترکیب شود؟ پاسخی که از این پس به عنوان از پیش تعیین شده دریافت می شود، چیزی که «بازگشت به فروید» نامیده می شود، کافی نیست یا دیگر کافی نیست: این بازگشت یک وسیله بود، یک لحظه، نه دلیل. به همین ترتیب معلوم می شود که این توالی فروید و بعداً لاکان به خود اجازه نمی دهند که با هیچ یک از موارد تغییر پارادایم ثبت شده توسط توماس کوهن یکسان شود. در اینجا نشان داده می شود که در تکینگی خود جز با کمک تعداد معینی از مفاهیم (روش، زمینه، مورد، پارادایم، رشته، تحلیل، عقل، مکتب و غیره) نمی توان به آن نزدیک شد. شبکه‌ای که اجازه می‌دهد تا کنش شخصیت‌های خاصی (تحلیل‌کننده، دانش‌آموز، معلم، منشی) را مطابق با باز شدن داستانی دائماً در هوا، مسیری که لاکان گشوده شده، قرار دهد. لسومورفیسم قابل توجه معرفت‌شناختی: در حالی که فروید متن آغازین ماکیاولی از گفتمان روش را مجدداً منتشر کرد: (حذف تصادف، آموزش دریافت شده از موارد تاریخی)، دو مرحله اول لاکان (نظریه خود، بعداً در مورد موضوع)، در ادامه آن، دقیقاً مطابق با دو ژست آخر که با آن گفتمان روش بسته می شود (من مونتنی، موضوع دکارتی). بنابراین ما ویژگی تحلیلی ضروری تداوم، و پس از آن را کشف می کنیم. به این واقعیت پاسخ می‌دهد که روانکاوی، نه جنبشی از آموزه‌های ناب، و مرتبط با جنون‌ای که به آن پاسخ می‌دهد، هرگز، حتی در مرتبط‌ترین اکتشافاتش، ... کاملاً چنین نیست. این امر با پیچش شگفت‌انگیز سال 1975 تأیید می‌شود، که برای آن لاکان مجبور شد دستور کار واقعی خیالی- نمادین، پارادایم او برای روانکاوی فرویدی را زیر سوال ببرد.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

¿Como habrá podido Lacan — si es que ha podido - tocar decisívamente los fundamentos mismos del psicoanálisis y por lo tanto atentar contra un buen número de postulados freudianos sin que por ello el psicoalálisis así recompuesto haya dejado de ser freudiano? La respuesta en lo sucesivo recibida coma preconcebida, esa que se llama "retorno a Freud" no basta o ya no basta: ese retorno fue un medio, un momento también, no una razón. Del mismo modo resulta que esta secuencia Freud y después Lacan no se deja identificar con ninguno de los casos de cambio de paradigma registrados por Thomas Kuhn. Aquí se muestra que ella, en su singularidad no es abordable más que con la ayuda de cierto número de conceptos (método, campo, caso, paradigma, disciplina, análisis, razón, escuela; etc). cuya red permite situar la acción de ciertos personajes, (el analizante, el alumno, el maestro, el secretario) según el despliegue de una historia constantemente en el aire, la del camino abierto por Lacan. lsomorfismo epistemológicamente notable: mientras Freud reeditaba el texto de Maquiavelo inaugural del discurso del método: (exclusión del azar, enseñanza recibida de los casos históricos), los dos primeros pasos de Lacan (teoría del yo, más tarde del sujeto), continuándolo, corresponden estrictamente a los dos últimos gestos por los que se cierra el discurso del método (el yo de Montaigne, el sujeto cartesiano). Así descubrimos el carácter analíticamente necesario de la continuidad, del y después; responde al hecho de que el psicoanálisis al no ser un movimiento de pura doctrina, al tener que ver con una locura que le responde nunca es, incluso en sus más pertinenetes descubrimientos,... completamente eso. Lo atestigua el sorprendente giro de 1975, por el cual el mismo Lacan debió poner en cuestión el temario real simbólico imaginario, su paradigma para el psicoanálisis freudiano.