Freud's couch, Scott's buttocks, Brontë's grave

دوران ویکتوریا نقطه اوج گردشگری ادبی بود. نویسندگانی مانند چارلز دیکنز، جورج الیوت و سر والتر اسکات به افراد مشهور تبدیل شدند و خوانندگان دور و بر را پیاده‌روی کردند تا نگاهی اجمالی به مکان‌هایی که قهرمانانشان می‌نوشتند، فکر می‌کردند، راه می‌رفتند و صحبت می‌کردند. حتی شکسپیر نیز به طناب کشیده شد، زیرا کارآفرینان ویکتوریایی استراتفورد-اپون-آون آرام را به زیارتگاهی ترکیبی و تله توریستی تبدیل کردند.

استراتفورد همچنان مانند بسیاری از مکان های زیارتی ادبی دیگر در سراسر بریتانیا، امروزه همچنان گردشگران را جذب می کند. و عصر مدرن ما هیچ راهنمای بهتری از سیمون گلدهیل برای چنین مکان‌هایی ندارد. در کاناپه فروید، باسن اسکات، قبر برونته، گلدهیل به عمارت بارونی سر والتر اسکات، کلبه وردزورث در ناحیه لیک، محله برونت، زادگاه شکسپیر و دفتر همپیداد زیارت می کند. سفر، تا آنجا که ممکن است، با روش‌هایی که برای ویکتوریایی‌ها در دسترس است - و مذاکره بازی‌ای در مورد مسائل حواس‌پرتی، از دوچرخه‌های شکسته گرفته تا دسته‌ای از دختران مدرسه‌ای ژاپنی که قهقهه می‌زنند، سعی می‌کند بفهمد نیاکان ما در این مکان‌ها به دنبال چه چیزی بوده‌اند، و همچنین آنچه را که باید انجام دهند. به ذهن مدرن بگویید چه اهمیتی دارد که احساسات پنهان امیلی برونته در این اتاق خاص شعله ور شود؟ به خصوص اکنون که شهرت او کم رنگ شده است، این که اسکات با خودآگاهی یک قلعه عجیب و غریب مناسب برای ایوانهو ساخته است - و گردشگران ستاره‌دار در حالی که او هنوز در آنجا زندگی می‌کرد از آن دیدن کردند، چیست؟ یا اینکه سرگرمی دقیق فروید از دفترش در وین اکنون موزه ای است که به دقت حفظ شده است؟ یا اینکه زادگاه شکسپیر هنرپیشه‌های دانشجویی را نشان می‌دهد که تکه‌هایی از نمایشنامه‌های او را اعلام می‌کنند. . . در باغ خانه‌ای که تقریباً مطمئناً هرگز حتی یک خط ننوشته است؟

گلدهیل به این پرسش‌ها اشاره می‌کند که نشان تجاری شوخ طبعی خود و درگیری یک عمر با ادبیات را دارد. نتیجه یک کتاب سفر است که شبیه هیچ کتاب دیگری نیست، یادآور این است که حتی امروز، زندگی نویسندگی هنوز هم قدرت الهام بخشی دارد.

The Victorian era was the high point of literary tourism. Writers such as Charles Dickens, George Eliot, and Sir Walter Scott became celebrities, and readers trekked far and wide for a glimpse of the places where their heroes wrote and thought, walked and talked. Even Shakespeare was roped in, as Victorian entrepreneurs transformed quiet Stratford-upon-Avon into a combination shrine and tourist trap.

Stratford continues to lure the tourists today, as do many other sites of literary pilgrimage throughout Britain. And our modern age could have no better guide to such places than Simon Goldhill. In Freud's Couch, Scott’s Buttocks, Brontë's Grave, Goldhill makes a pilgrimage to Sir Walter Scott's baronial mansion, Wordsworth's cottage in the Lake District, the Bront ë parsonage, Shakespeare's birthplace, and Freud's office in Hampstead. Traveling, as much as possible, by methods available to Victorians—and gamely negotiating distractions ranging from broken bicycles to a flock of giggling Japanese schoolgirls—he tries to discern what our forebears were looking for at these sites, as well as what they have to say to the modern mind. What does it matter that Emily Brontë’s hidden passions burned in this specific room? What does it mean, especially now that his fame has faded, that Scott self-consciously built an extravagant castle suitable for Ivanhoe—and star-struck tourists visited it while he was still living there? Or that Freud's meticulous recreation of his Vienna office is now a meticulously preserved museum of itself? Or that Shakespeare’s birthplace features student actors declaiming snippets of his plays . . . in the garden of a house where he almost certainly never wrote a single line?

Goldhill brings to these inquiries his trademark wry humor and a lifetime's engagement with literature. The result is a travel book like no other, a reminder that even today, the writing life still has the power to inspire.