Freewaytopia: How Freeways Shaped Los Angeles

از Arroyo Seco، که ساخت و ساز در دوران رکود بزرگ آغاز شد، تا دره سیمی و آزادراه های قرن، که در سال 1993 تکمیل شد، نویسنده پل حداد ارائه می دهد. تاریخچه سرگرم کننده و جذاب 527 مایل جاده ای که سیستم آزادراه لس آنجلس را در بر می گیرد.

هر یک از دوازده آزادراه لس آنجلس فصل خاص خود را دریافت می کند و اینها با "خاموش" تکمیل می شوند. -رمپ‌ها - میله‌های فرعی که اطلاعات دقیقی درباره نقاط Botts، SigAlerts، و همه واژگان مربوط به آزادراه‌ها بیان می‌کنند، مانند اینکه چرا ساکنان کالیفرنیای جنوبی تنها مردمی در کشور هستند که کلمه «the» را در مقابل ایالت‌های خود قرار می‌دهند. در "the 5" یا "the 101."

Freewaytopia همچنین مسیرهایی را کاوش می‌کند که هرگز نور روز را ندیده‌اند. بزرگراه‌هایی را تصور کنید که از لاورل کانیون حفر می‌کنند، در زیر تابلوی هالیوود تونل می‌زنند یا روی آب‌های خلیج سانتا مونیکا می‌چرخند. با چند ضربه قانونی دیگر، لازم نیست آنها را تصور کنید - آنها قبلاً وجود داشته اند.

حداد به طور قابل توجهی صدای افرادی را می دهد که زندگی آنها غیرقابل تفکیک بود. متصل - خوب یا بد - به آزادراه‌های شهر: صدها هزار نفر از ساکنان عمدتاً اقلیت و طبقه پایین‌تر که در اعتراض به جابجایی خود در نتیجه قلمروی برجسته اعتراض کردند. مهندسان زن که در زمینه مردانه سرآمد بودند. مقامات منتخب که به آزادراه های بیشتر کمک کردند. . . یا آنها را در مسیر خود متوقف کنید. و او ادای احترام به مجموعه کارکنان بزرگراه های مدنی و دولتی است که چشم انداز جمعی، تخصص و فداکاری آنها نه تنها معروف ترین شبکه آزادراهی در جهان را ایجاد کرد، بلکه شاهکارهای مهندسی را ایجاد کرد که در بهترین حالت به شعر معماری دست یافتند.

در نهایت، بیایید ملکه های زیبایی را فراموش نکنیم—هیچ بزرگراهی در لس آنجلس بدون حضور سلطنتی آنها افتتاح نشده است.

From the Arroyo Seco, which began construction during the Great Depression, to the Simi Valley and Century Freeways, which were completed in 1993, author Paul Haddad provides an entertaining and engaging history of the 527 miles of road that comprise the Los Angeles freeway system.

Each of Los Angeles’s twelve freeways receives its own chapter, and these are supplemented by “Off-Ramps”—sidebars that dish out pithy factoids about Botts’ Dots, SigAlerts, and all matter of freeway lexicon, such as why Southern Californians are the only people in the country who place the word “the” in front of their interstates, as in “the 5,” or “the 101.”

Freewaytopia also explores those routes that never saw the light of day. Imagine superhighways burrowing through Laurel Canyon, tunneling under the Hollywood Sign, or spanning the waters of Santa Monica Bay. With a few more legislative strokes of the pen, you wouldn’t have to imagine them—they’d already exist.

Haddad notably gives voice to those individuals whose lives were inextricably connected—for better or worse—to the city’s freeways: The hundreds of thousands of mostly minority and lower-class residents who protested against their displacement as a result of eminent domain. Women engineers who excelled in a man’s field. Elected officials who helped further freeways . . . or stop them dead in their tracks. And he pays tribute to the corps of civic and state highway employees whose collective vision, expertise, and dedication created not just the most famous freeway network in the world, but feats of engineering that, at their best, achieve architectural poetry.

Finally, let’s not forget the beauty queens—no freeway in Los Angeles ever opened without their royal presence.