Freedom: The Overthrow of the Slave Empires

این بررسی طولانی، واضح و گسترده در مورد اهمیت مقاومت خود بردگان - از خرابکاری و فرار گرفته تا شورش خشونت آمیز آشکار - نور تازه ای را بر پایان برده داری در دنیای آتلانتیک می تابد.

زمان آن فرا رسیده است که به این مقاومت علاوه بر الغاء طلبی و عوامل دیگر، وزن لازم در پی درک سرنگونی برده داری داده شود. اساساً، همانطور که والوین به وضوح نشان می‌دهد، نفرت بی‌رحمانه بردگان از بردگی و استراتژی‌های مقاومت آنها بود که کل سیستم را ناپایدار کرد و در نهایت باعث سقوط آن شد.

رویکرد والوین در نگاه به کل جهان اقیانوس اطلس، از جمله امپراتوری فرانسه و اسپانیا و برزیل، و همچنین مستعمرات بریتانیا، بدیع است. با انجام این کار، او نور جدیدی بر یکی از تغییرات عمده در تاریخ غرب می اندازد: در سیصد سال پس از سقوط کلمب در قاره آمریکا، برده داری به نهادی گسترده و حیاتی تبدیل شده بود. دوازده میلیون آفریقایی را دیده بود که مجبور به سوار شدن به کشتی های برده شده بودند. مهاجرت اجباری که عواقب لرزه ای برای آفریقا داشت. قاره آمریکا را متحول کرده بود و جهان غرب را از نظر مادی غنی کرده بود.













.

با این حال، تنها در عرض هفتاد و پنج سال در طول قرن نوزدهم، برده داری از قاره آمریکا ناپدید شد: کاهش یافته بود، فروپاشید و توسط پیچیدگی نیروهایی که تا به امروز مورد مناقشه باقی مانده است، نابود شده بود. همانطور که والوین در اینجا به وضوح نشان می دهد، اما تا حد زیادی توسط کسانی که به بردگی گرفته بود سرنگون شد.

This long overdue, vivid and wide-ranging examination of the significance of the resistance of the enslaved themselves - from sabotage and running away to outright violent rebellion - shines fresh light on the end of slavery in the Atlantic World.

It is high time that this resistance, in addition to abolitionism and other factors, was given its due weight in seeking to understand the overthrow of slavery. Fundamentally, as Walvin shows so clearly, it was the implacable hatred of the enslaved for slavery and their strategies of resistance that made the whole system unsustainable and, ultimately, brought about its downfall.

Walvin's approach is original, too, in looking at the Atlantic world as a whole, including the French and Spanish Empires and Brazil, as well as Britain's colonies. In doing so, he casts new light on one of the major shifts in Western history: in the three-hundred years following Columbus's landfall in the Americas, slavery had become a widespread and critical institution. It had seen twelve million Africans forced onto slave ships; a forced migration that had had seismic consequences for Africa. It had transformed the Americas and materially enriched the Western world.

It had also been largely unquestioned - in Europe at least, and among slave owners, traders and those who profited from the system.

Yet, within a mere seventy-five years during the nineteenth century, slavery had vanished from the Americas: it had declined, collapsed and been destroyed by a complexity of forces that, to this day, remains disputed. As Walvin shows so clearly here, though, it was in large part overthrown by those it had enslaved.