Francino aprèn la lengo d’oc: gramatico simplo e incoumplèto del parla lengadoucian

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: D'Esquieu B.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 43 
زبان: Occitan 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 1 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 40,000

Avugnon: Lou Caburle، 1936. آثار ابتدایی که وضعیت کنونی گویش اکسیتان را به مطالعه نسل جوان ارائه می‌کند - امید و ادامه‌دهنده فلیبریج، بی‌شک در توسعه آن. این آثار که بر اساس مدل کلاسیک روش‌های دستوری در مدارس دولتی طراحی شده‌اند، پس از انتشارات متعددی که گویش‌های مختلف زبان زیبای ما را می‌شناسند، دلیل چندانی برای وجود ندارند.
همچنین، نویسنده فرانسینو نیز چنین می‌کند. aprèn la lengo d\'Oc روشی کاملاً متفاوت را افتتاح کرد که به لطف آن علاقه برانگیخته به دانش آموز آنچه را که در مطالعه دلهره آور است پاک می کند: خواهرزاده او فرانسین، در سنی که متوجه تفاوت های گفتاری در مکالمات آشنا می شود. همکلاسی ها، حیرت زده شدن و حتی مسخره کردن عباراتی که بوی خاک می دهد، حداقل به عقیده این جوانان بی تجربه، از نامناسب بودن انتقال واقعی کلمه به زبان فرانسوی آگاه می شود. با این اوسیتانیسم های خوب و اجتناب از آمیختگی، ارزش عبارات Oc را توضیح می دهد، با بازی تیز می کند و برای کشف زیبایی های اصطلاحی آنها تلاش می کند. زبان فرانسه در آنجا کم‌تر از زبان اکسیتانایی کامل شده است: به حدی که اشتیاق او به‌عنوان یک نوپایی که از حد مجاز می‌گذرد، ریشه‌های لاتین گفتار او را نادیده می‌گیرد، ریشه‌هایی که او دیگر دور از قرار دادن آنها بالاتر از گویش‌های مختلف نیست. اوک: اما، عمو، فرانسین فریاد می زند، تو به آن فکر نمی کنی! این کلمه یک گالیسیسم است!
در این ظاهر خوش اخلاق، نباید ارزش کاری را که امروز M. Bouchard d\'Esquieu به خردمندی دانشجویان جنوبی ما ارائه می دهد، دست کم گرفت. بنابراین شایسته است آنچه را که اصالت یک اثر آموزشی را چنان کاملاً مرتب کرده است از آن حذف کنیم که از یک آدم کوچک تحقیرآمیز و تمسخرآمیز، مشتاقی ساخته است که حتی لازم است او را به واقعیت واقعیت هایی که تصور می کند به یاد آورد. آیا با کمال میل می‌توان برای تحول زبان‌شناسی رسمی ایجاد کرد؟ کمتر نویسنده‌ای توانسته‌اند چنین موضوع ویژه‌ای را برای جوانان جذاب کنند.
L. پیات.

Avugnon: Lou Caburle, 1936. Les ouvrages élémentaires qui présentent l'état actuel du parler occitanien à l'étude de la jeune génération — espoir et continuateur du Félibrige indéfectible dans son épanouissement, ces ouvrages conçus sur le modèle classique des méthodes grammaticales en usage dans les écoles publiques, n'auraient guère de raison d'être, à la suite des nombreuses publications faisant connaître les divers dialectes de notre belle langue.
Aussi bien, l'auteur de Francino aprèn la lengo d'Oc inaugure-t-il une méthode toute différente, grâce à laquelle l'intérêt éveillé chez l'élève efface ce qu'il y a de rébarbatif dans l'étude: sa nièce Francine, à l'âge où l'on commence à noter les différences d'élocution dans les conversations familières des camarades, à s'étonner et même à se moquer d'expressions qui fleurent le terroir, du moins, de l'avis de ces jeunes inexpériences, est rendue attentive à l'impropriété de transposer littéralement en français ces occitanismes de bonne marque et pour en éviter le mélange, se fait expliquer la valeur des expressions d'Oc, se pique au jeu et s'attache à en découvrir les beautés idiomatiques. Le français ne s'y perfectionne pas moins que l'occitanien: si bien que, son enthousiasme de néophyte aidant, elle va dépasser la mesure, ferait fi des origines latines de son parler, origines qu'elle n'est plus éloignée de placer au-dessus des divers dialectes d'Oc: Mais, mon oncle, s'écrie Francine, vous n'y pensez pas! Ce mot est un gallicisme!
Sous cette apparence bon enfant, il ne faudrait pas, néanmoins, mésestimer la valeur de l'ouvrage que M. Bouchard d’Esquieu offre aujourd'hui à la sagacité de nos étudiants méridionaux: serait-il donc à propos d'en supprimer ce qui constitue l'originalité d'une œuvre didactique si parfaitement agencée que, d'une petite personne dédaigneuse et moqueuse, il a fait une enthousiaste, qu'il faut même rappeler à la réalité des faits, que son imagination créerait volontiers pour le bouleversement de la philologie officielle? Peu d'auteurs ont su rendre attrayante à la jeunesse une matière si spéciale.
L. Piat.