Foundations of Logico-Linguistics: A Unified Theory of Information, Language, and Logic

در سال 1962 یک ورق کاغذ شبیه نگاری شده در اختیار من افتاد. این کتاب توسط ارنست آدامز از دپارتمان فلسفه در برکلی به عنوان جزوه ای برای سخنرانی آماده شده بود. با عنوان «برخی مغالطه‌های منطق صوری» به سادگی یازده خرده استدلال را فهرست کرد، همه به زبان انگلیسی معمولی، و همه پوچ. من هنوز برگه را دارم، و برای ارائه ایده، چند استدلال را در اینجا نقل می کنم. • اگر کلید S و کلید T را پرتاب کنید، موتور روشن می شود. بنابراین، یا اگر کلید S را پرتاب کنید، موتور روشن می شود، یا اگر سوئیچ T را پرتاب کنید، موتور روشن می شود. • اینطور نیست که اگر جان تاریخ را پاس کند فارغ التحصیل شود. بنابراین، جان تاریخ را پشت سر خواهد گذاشت. البته نکته نگران کننده در مورد این استنباط ها این است که بر اساس تفسیر کارکردی صدق عرفی از و، یا، نه، و اگر-پس، قرار است آنها معتبر باشند. اگر مشکلی وجود دارد، چه چیزی اشتباه است؟ در ابتدا از مثال ها ناراحت نشدم. در آن زمان با در نظر گرفتن تعهد شخصی توانا به عقلانیت به طور کلی و منطق صوری به طور خاص، این وظیفه خود را احساس کردم و به راحتی قادر به توضیح بیشتر آنها بودم (یا فکر می کردم). اما با تأمل باید اعتراف می‌کردم که تبیین‌های من یک ویژگی خاص دارند، که از مثالی به نمونه دیگر به طرز مشکوکی متفاوت است.

In 1962 a mimeographed sheet of paper fell into my possession. It had been prepared by Ernest Adams of the Philosophy Department at Berkeley as a handout for a colloquim. Headed 'SOME FALLACIES OF FORMAL LOGIC' it simply listed eleven little pieces of reasoning, all in ordinary English, and all absurd. I still have the sheet, and quote a couple of the arguments here to give the idea. • If you throw switch S and switch T, the motor will start. There­ fore, either if you throw switch S the motor will start, or, if you throw switch T the motor will start . • It is not the case that if John passes history he will graduate. Therefore, John will pass history. The disconcerting thing about these inferences is, of course, that under the customary truth-functional interpretation of and, or, not, and if-then, they are supposed to be valid. What, if anything, is wrong? At first I was not disturbed by the examples. Having at that time consider­ able personal commitment to rationality in general and formal logic in par­ ticular, I felt it my duty and found myself easily able (or so I thought) to explain away most of them. But on reflection I had to admit that my expla­ nations had an ad hoc character, varying suspiciously from example to example.