Forgiveness Work: Mercy, Law, and Victims' Rights in Iran

نگاهی قابل توجه به یک ویژگی کم مطالعه شده نظام قضایی ایران، که در آن بخشش به همان اندازه حق قربانیان است که قصاص. مجازات های شدیدطبق عفو بین الملل، این کشور بالاترین میزان سرانه مجازات اعدام در جهان را دارد. با این حال، برای ناظران خارجی کمتر شناخته شده است، قانون جزایی ایران به رسمیت شناختن بخشش، که در آن قربانیان جرایم خشونت آمیز، یا خانواده های قربانیان قتل، می توانند از دولت بخواهند که از مجازات مجرم صرف نظر کند. کار بخشش نشان می دهد که در نظام قضایی ایران، گذشت به همان اندازه که قصاص حق قربانیان است. آرزو اسانلو با تکیه بر مصاحبه‌های گسترده و مشاهدات دست اول بیش از هشتاد محاکمه قتل، به بررسی این موضوع می‌پردازد که چرا برخی از خانواده‌های قربانیان عاملان را می‌بخشند و چگونه طیف گسترده‌ای از افراد به تجارت پرمشغله مذاکره برای آشتی کمک می‌کنند.

بر اساس اصول قرآنی، قوانین کیفری ایران ترغیب به رحمت و ترغیب مقامات قضایی برای کمک به طرفین برای رسیدن به توافق می شود. از آنجایی که هیچ مقررات رسمی برای راهنمایی افراد درگیر وجود ندارد، صنعت کلبه غیررسمی حول حمایت از بخشش رشد کرده است. طرف‌های ذینفع از جمله وکلا، قضات، مددکاران اجتماعی، خانواده‌های قربانیان و مجرمان، و حتی هنرمندان نمایش در پرونده‌ها مداخله می‌کنند و از منابعی مانند کتاب مقدس، آیین‌ها و هنر استفاده می‌کنند تا احساس بخشش را برانگیزند. این بازیگران راهبردهای جدید و گاه متناقضی را برای تضمین بردباری ایجاد می‌کنند، و هدف برخی اصلاح نگرش‌های اجتماعی و قوانین مربوط به مجازات اعدام است.

کار بخشش چگونگی رویکرد اسلامی قربانی محور به عدالت را بررسی می‌کند. شرایط رحمت را روشن می کند.