For the Love of Psychoanalysis: The Play of Chance in Freud and Derrida

برای عشق روانکاوی کتابی است درباره آنچه که در زندگی و مرگ از محاسبه فراتر می رود یا در برابر آن مقاومت می کند. روتنبرگ آنچه را که از تفاوت بین روانکاوی و فلسفه برمی‌آید بررسی می‌کند.

بخش اول، « فرویدerrida»، یک فروید غیرسنتی را اعلام می‌کند: فروید مرتبط نه با تمایلات جنسی، سرکوب، ناخودآگاهی و نمادسازی، بلکه با حوادث و شانس. روتنبرگ با نگاهی به تصادفات هم در نوشته فروید و هم در نوشته‌های او، بینش‌های غیرمنتظره‌ای را توضیح می‌دهد که هم ایده‌های دریافتی ما از نظریه روانکاوی را ایجاد می‌کند و هم مختل می‌کند. چه این اختلال به عنوان یک جسم خارجی، به عنوان زمانمندی آسیب زا، به عنوان عدم مکان یابی فضایی، یا به عنوان انگیزه مرگ، به چیزی اشاره می کند که نه به سادگی درون و نه به سادگی خارج از روان است، نه از نظر روانی و نه مادی تعیین شده است.


> در حالی که خوانش دقیق فروید ما را در برابر حوادث نوشتن روانکاوانه باز می گذارد، بخش دوم، "Freuderrida"، خود را به آنچه ما را به عقب می برد و باز بودن را محدود می کند، می پردازد. از افق ما در اینجا مثال عالی مجازات اعدام و ظلم تصمیم محاسباتی آن است. اگر «Freuderrida» بر مجازات اعدام پافشاری می‌کند، اگر اجباراً به آن بازمی‌گردد، تنها به این دلیل نیست که نیروی محاسباتی آن از تاریخ عقل به عنوان عقل فلسفی جدایی‌ناپذیر است. ; همچنین به این دلیل است که مجازات اعدام یکی از دیدنی‌ترین و به طرز شگفت‌انگیزترین عبارات ناپسند انگیزه مرگ فروید را در اختیار ما قرار می‌دهد.

این کتاب با دقت، ظرافت و شوخ طبعی نوشته شده است، خواندن آن برای هر کسی که به فروید علاقه دارد ضروری خواهد بود. ، دریدا، و بسیاری از بحث های انتقادی که اندیشه آنها به آن منتج می شود.

For the Love of Psychoanalysis is a book about what exceeds or resists calculation―in life and in death. Rottenberg examines what emerges from the difference between psychoanalysis and philosophy.

Part I, “Freuderrida,” announces a non-traditional Freud: a Freud associated not with sexuality, repression, unconsciousness, and symbolization, but with accidents and chance. Looking at accidents both in and of Freud’s writing, Rottenberg elaborates the unexpected insights that both produce and disrupt our received ideas of psychoanalytic theory. Whether this disruption is figured as a foreign body, as traumatic temporality, as spatial unlocatability, or as the death drive, it points to something that is neither simply inside nor simply outside the psyche, neither psychically nor materially determined.

Whereas the close reading of Freud leaves us open to the accidents of psychoanalytic writing, Part II, “Freuderrida,” addresses itself to what transports us back and limits the openness of our horizon. Here the example par excellence is the death penalty and the cruelty of its calculating decision. If “Freuderrida” insists on the death penalty, if it returns to it compulsively, it is not only because its calculating drive is inseparable from the history of reason as philosophical reason; it is also because the death penalty provides us with one of the most spectacular and spectacularly obscene expressions of Freud’s death drive.

Written with rigor, elegance, and wit, this book will be essential reading for anyone interested in Freud, Derrida, and the many critical debates to which their thought gives rise.