Flowers Underfoot: Indian Carpets of the Mughal Era

با برگزاری نمایشگاه "گل های زیر پا: فرش های هندی دوران مغول"، موزه هنر متروپولیتن به هند ادای احترام کرد، زیرا این کشور پنجاهمین سال استقلال خود را جشن می گیرد. در این نمایشگاه آثاری از قرن شانزدهم تا هجدهم به نمایش گذاشته شد، دوره ای که در طی آن فرش بافان هندی خیره کننده ترین آثار خود را تولید کردند. فرش‌های هندی علی‌رغم زیبایی نفس‌گیر ظریف‌شان، حتی برای کارشناسان فرش نیز چندان شناخته شده نیستند، بنابراین \"گل‌های زیر پا: فرش‌های هندی عصر مغول\" و فهرست همراه آن افزوده‌های مهمی برای مطالعه هنر هند و مطالعات فرش هستند.

مطالعه گروهی فرش هندی بسیار دشوار است زیرا حدود پانصد قطعه باقی مانده است که تعداد زیادی از آنها در مجموعه های خصوصی در سراسر جهان پراکنده شده اند. در نتیجه، یک دوره طولانی تحقیق برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد قطعات موجود و درک درستی از این حجم چشمگیر از مواد ضروری بود. این نمایشگاه و کاتالوگ آن اولین مطالعه عمیق فرش هندی را تشکیل می دهد و مطمئناً جایگاه شایسته خود را در تاریخ مطالعات فرش خواهد داشت.

آثار موجود در این نمایشگاه نشان دهنده طیف گسترده ای از فرش های تولید شده در طی سال های اخیر است. دوره خلاقانه هنری و پربار امپراتوری مغول. بحث فرش در کاتالوگ تقریباً از یک تحول زمانی پیروی می کند. اولین آثار مربوط به دوره امپراتور مغول اکبر (ح. 1556-1605)، حامی فعالی است که گمان می‌رود اولین کارگاه‌های فرش سلطنتی را در هند تأسیس کرده است. این فرش‌ها پویایی دوران اکبر را با رگه‌هایی از طراحی ایرانی (به دلیل کثرت هنرمندان ایرانی که در این زمان به هند مهاجرت کردند) ترکیب می‌کنند. عناصر اساسی طراحی مغول در این دوره ایجاد شد. آنها را می توان در آثار بعدی نیز ردیابی کرد. پسر اکبر جهانگیر (ح. 1605-27) به سلطنت رسید و دوره نسبتاً مسالمت آمیز حکومت او باعث تمرکز بیشتر بر هنر شد. سبک ایرانی در دوران سلطنت جهانگیر همچنان بر زیبایی شناسی دربار مسلط بود، اما کاملاً با نمونه های اولیه ایرانی خود متفاوت شد و خصلت هندی مشخصی پیدا کرد. در زمان پادشاهی پسر جهانگیر، شاه جهان (ح. 58-1628) بود که سبک گل در هنر هند مورد استفاده عمومی قرار گرفت. این زیبایی شناسی با گل های طبیعت گرایانه مشخص می شد که در ردیف ها یا در مقابل پس زمینه ای ساده چیده شده بودند. سبک گل نه تنها بر طراحی فرش بلکه بر تمام جنبه های هنر مغول تسلط یافت. [این کتاب در ابتدا در سال 1376 منتشر شد و از چاپ خارج شده است. این نسخه نسخه چاپی کتاب اصلی است.]

With the exhibition "Flowers Underfoot: Indian Carpets of the Mughal Era," The Metropolitan Museum of Art paid tribute to India, as the country celebrates its fiftieth year of indepdendence. The exhibition featured works from the sixteenth to the eighteenth century, the period during which Indian carpet weavers produced their most stunning works. Despite their breathtakingly delicate beauty, Indian carpets are little known even to carpet experts, so "Flowers Underfoot: Indian Carpets of the Mughal Era" and its accompanying catalogue are crucial additions to both the study of Indian art and carpet studies.

Indian Carpets are very difficult to study as a group since there are about five hundred surviving pieces, a large number of which are scattered in private collections around the world. Consequently, a long period of research was necessary to gather information on the extant pieces and to have an understanding of this impressive body of material. The exhibition and its catalogue constitute the first in-depth study of Indian carpets and will surely take their rightful place in the history of carpet studies.

The works in the exhibition represent the broad range of carpets produced during the most artistically creative and prolific period of the Mughal Empire. The discussion of carpets in the catalogue roughly follows a chronological development. The earliest works are from the period of the Mughal emperor Akbar (r. 1556-1605), an active patron who is believed to have established the first imperial carpet workshops in India. These carpets combine the dynamism of Akbar's reign with traces of Persian design (due to the large number of Persian artists who immigrated to India at this time). The basic elements of Mughal design were established during this period; they can also be traced in later works. Akbar's son Jahangir (r. 1605-27) succeeded to the throne, and his relatively peaceful period of rule allowed further concentration on the arts. The Persian style continued to dominate court aesthetics during Jahangir's reign, but it became quite different from its Persian prototypes and acquired a distinctly Indian character. It was during the reign of Jahangir's son, Shah Jahan (r. 1628-58) that the flower style in Indian art came into popular use. This aesthetic was characterized by naturalistic flowers , either arranged in rows or against a plain background. The flower style began to dominate not only carpet design but all aspects of Mughal art. [This book was originally published in 1997 and has gone out of print. This edition is a print-on-demand version of the original book.]