Flip the Script: European Hip Hop and the Politics of Postcoloniality

هیپ هاپ برای مدت طولانی وسیله ای برای اعتراض در ایالات متحده بوده است که توسط سازندگان عمدتاً آفریقایی-آمریکایی آن برای رسیدگی به مسائل مربوط به تعصب، سرکوب و طرد از آن استفاده می شود. اما موسیقی اکنون به یک پدیده جهانی تبدیل شده است و در خارج از ایالات متحده توسط کسانی که با مبارزات مشابهی روبرو هستند مورد توجه قرار گرفته است. فیلمنامه را ورق بزنید نگاهی دقیق به نقش هیپ هاپ در اروپا ارائه می دهد، جایی که از نظر سیاسی به شکلی قدرتمند و موفق تجاری برای فرزندان و نوه های مهاجران مستعمرات سابق تبدیل شده است.

جی. گریفیث رولفسون از طریق تجزیه و تحلیل موسیقی ضبط شده و سایر رسانه ها، و همچنین مصاحبه ها و کار میدانی با جوامع هیپ هاپ، نشان می دهد که چگونه این موسیقی ایجاد شده توسط سیاهپوستان آمریکایی توسط پاریسی های سنگالی، برلینی های ترکیه و لندنی های جنوب آسیا به هر دوی این افراد پخش می شود. خود را از فرهنگ مسلط متمایز می کنند و با آن ارتباط برقرار می کنند. رولفسون نشان می دهد که با گوش دادن دقیق به روش هایی که این شهروندان پسااستعماری در اروپا همبستگی خود را با آمریکایی های آفریقایی تبار از طریق موسیقی ابراز می کنند، به معنای واقعی کلمه می توانیم واقعیت های ترکیبی یک آگاهی دوگانه جهانی را بشنویم.
 

Hip hop has long been a vehicle for protest in the United States, used by its primarily African American creators to address issues of prejudice, repression, and exclusion. But the music is now a worldwide phenomenon, and outside the United States it has been taken up by those facing similar struggles. Flip the Script offers a close look at the role of hip hop in Europe, where it has become a politically powerful and commercially successful form of expression for the children and grandchildren of immigrants from former colonies.
 
Through analysis of recorded music and other media, as well as interviews and fieldwork with hip hop communities, J. Griffith Rollefson shows how this music created by black Americans is deployed by Senegalese Parisians, Turkish Berliners, and South Asian Londoners to both differentiate themselves from and relate themselves to the dominant culture. By listening closely to the ways these postcolonial citizens in Europe express their solidarity with African Americans through music, Rollefson shows, we can literally hear the hybrid realities of a global double consciousness.