دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Flight Risk: The Coalition's Air Advisory Mission in Afghanistan, 2005–2015
دانلود کتاب خطر پرواز: مأموریت مستشاری هوایی ائتلاف در افغانستان، 2005–2015
مشخصات کتاب
Flight Risk: The Coalition's Air Advisory Mission in Afghanistan, 2005–2015
ویرایش:
نویسندگان: Forrest L. Marion
سری:
ISBN (شابک) : 9781682473610, 9781682473368
ناشر: Naval Institute Press
سال نشر: 2018
تعداد صفحات:
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 8 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 38,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Flight Risk: The Coalition's Air Advisory Mission in Afghanistan, 2005–2015 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب خطر پرواز: مأموریت مستشاری هوایی ائتلاف در افغانستان، 2005–2015 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب خطر پرواز: مأموریت مستشاری هوایی ائتلاف در افغانستان، 2005–2015
پس از سال 2005، ایالات متحده و شرکای ائتلاف یک کمپین مشاوره هوایی را برای بازسازی نیروی هوایی افغانستان (AAF) رهبری کردند. از دهه 1920، افغانستان یک بازوی هوایی کوچک داشت که به شدت به کمک های خارجی وابسته بود. پس از خروج اتحاد جماهیر شوروی در سال 1989، دهه 1990 شاهد انشعاب نیروی هوایی افغانستان در میان گروه های مجاهد بود و در سال 2001 نیروی هوایی ایالات متحده آنچه از دارایی های هوایی افغانستان باقی مانده بود را خنثی کرد. تا سال 2005، تلاش‌های بازسازی ایالات متحده و ائتلاف در افغانستان شامل AAF بود و در سال 2007 یک نهاد رسمی مشترک / ترکیبی، به رهبری یک سرتیپ نیروی هوایی ایالات متحده، کار رایزنی هوایی را با هوانوردان افغان آغاز کرد. انتظار می رود که AAF تا سال 2016 به 8000 پرسنل و 150 هواپیما افزایش یابد. بین سال های 2007 و 2011، تلاش های مشاوره هوایی از نظر زیرساخت ها، پرسنل و الحاق هواپیماها و دوره های آموزشی مختلف پیشرفت اندکی داشته است. اما تا سال 2010، مشاوران به طور فزاینده ای فرماندهی و کنترل AAF (C2) را به عنوان یک منطقه مشکل دار می دیدند که برای ایجاد یک نیروی هوایی حرفه ای نیاز به بهبود قابل توجهی داشت. در بهار 2011، با کشته شدن 9 مستشار هوایی ایالات متحده، تغییرات سازمانی عمده ای در رویه های AAF C2 ایجاد شد. این حمله بدترین تلفات تک حادثه ای پرسنل نیروی هوایی ایالات متحده در یک مکان مستقر از سال 1996 و بدترین حمله خودی از سال 2001 بود. تحقیقات پس از حمله نتوانست شواهدی مبنی بر نقش فساد سازمان یافته در حمله را کشف کند. حضور یک شبکه حمایت جنایی و همچنین کارگزاران قدرت خاص در خود AAF (همه در گزارش اصلی تایید نشده اند). این تحقیقات قربانی فشار فرماندهی در سطح سه ستاره ایالات متحده بود. از اواسط سال 2011 تا 2015، مشاوران هوایی بر حفاظت از نیرو و همچنین آموزش زبان انگلیسی، آموزش نیروهای هوایی افغان و تنظیم برنامه های ائتلاف ایالات متحده با تغییر فهرست AAF تمرکز کردند. با گذشت زمان، شکاف فرهنگی بین افغانستان و غرب آشکارتر شد، که توسط رویه سنتی رهبران ارشد افغان در استفاده از C2 شخصی از طریق استفاده از تلفن های همراه برای انجام مجدد بیشتر پروازهای هواپیماهای AAF (به ویژه Mi- 17s) خارج از رویه های تعیین شده و نهادهای C2. بسیاری از پروازها برای مشاوران هوایی نامرئی بود و برخی دیگر مظنون به حمل کالاهای غیرقانونی بودند. در چنین شرایطی، پروازهای آموزشی هوانوردان AAF نتوانستند با برنامه عملیات هوایی همگام شوند. به طور خلاصه، روش‌های آگاهانه فرهنگی انجام تجارت مانع از حرفه‌ای‌سازی AAF شد. از سال 2015، این معضل بدون پایانی برای یک مأموریت مشاوره هوایی با ارزش بلندمدت نامشخص ادامه یافت.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
After 2005, the United States and coalition partners led an air advisory campaign to rebuild the Afghan Air Force (AAF). From the 1920s Afghanistan maintained a smallish air arm that depended heavily upon outside assistance. After the Soviet withdrawal in 1989, the 1990s witnessed the splintering of Afghan air power among mujahideen groups, and in 2001 U.S. air power neutralized what remained of Afghan air assets. By 2005, U.S.-coalition rebuilding efforts in Afghanistan included the AAF and in 2007 a formal joint / combined entity, led by a U.S. Air Force brigadier general, began air advisor work with Afghan airmen. The AAF expected to grow to 8,000 personnel and 150 aircraft by 2016. Between 2007 and 2011, air advising efforts made modest progress in terms of infrastructures, personnel and aircraft accessions, and various training courses. But by 2010, advisors increasingly viewed AAF command and control (C2) as a problem area that required significant improvement if a professional air force was to be built. In the spring of 2011, major institutional changes to AAF C2 procedures were being introduced when nine U.S. air advisors were killed. The attack was the worst single-incident loss of U.S. Air Force personnel in a deployed location since 1996 and the worst insider-attack since 2001. The post-attack investigation failed to uncover evidence of organized corruption contributing to the attack despite the well-known presence of a Criminal Patronage Network as well as certain power brokers within the AAF itself (all unacknowledged in the original report). The investigation was the victim of command pressure at the U.S. three-star level. From mid-2011 through 2015, air advisors focused on force protection as well as teaching English, training Afghan airmen, and adjusting U.S.-coalition plans to a shifting AAF inventory. As time wore on, the cultural chasm between Afghanistan and the West became more apparent, highlighted by Afghan senior leaders' traditional practice of personal-based C2 through the use of their cell-phones to re-task most AAF aircraft sorties (especially Mi-17s) outside of established procedures and C2 entities. Many sorties were invisible to the air advisors, and others were suspected of transporting illicit goods. Under such circumstances, flying training sorties of AAF aviators failed to keep pace with the air campaign plan. In short, culturally informed ways of doing business precluded AAF professionalization. As of 2015, the dilemma continued with no end in sight to an air advisory mission of uncertain long-term value.
