First Amendment Institutions

پل هورویتز با پرداختن به تعدادی از مسائل مهم، از ممنوعیت گروه‌های دانشجویی مسیحی و استخدام‌کنندگان نظامی از دانشکده‌های حقوق و دانشگاه‌ها تا مصونیت کلیساها از قوانین حقوق مدنی در استخدام و اخراج وزیران، اصلاح بنیادی متمم اول را پیشنهاد می‌کند. قانون او با این استدلال که رویکردهای اعتقادی سختگیرانه نمی‌توانند موقعیت‌های بی‌نظم و در دنیای واقعی را توضیح دهند، پیشنهاد می‌کند که دادگاه‌ها افسار خود را سست کنند و به نهادهایی که در آزادی متمم اول سهیم هستند اجازه دهند کارهای بیشتری برای اجرای آنها انجام دهند.

دانشگاه ها، مطبوعات، کتابخانه ها، کلیساها و موسسات و انجمن های مختلف دیگر بخش اساسی زیرساخت گفتمان عمومی هستند. دادگاه ها به جای اینکه آنها را تحت قوانین و مقوله های حقوقی نامناسب، از بالا به پایین قرار دهند، باید آنها را در شکل دادن به گفتمان عمومی و قانون متمم اول شریک کنند و به این موسسات استقلال قابل توجهی برای تنظیم امور خود بدهند. خودتنظیمی و انتقاد عمومی باید مانع اصلی این نهادها باشد، نه حکم قضایی. هورویتز پیشنهاد می کند که این رویکرد به قانون کمک می کند تا سهم "موسسات اصلاحیه اول" ما را در زندگی اجتماعی و سیاسی افزایش دهد. همچنین ما را به سمت تصوری از دولت به‌عنوان عضوی مشارکت‌کننده در چارچوب اجتماعی‌مان سوق می‌دهد، نه یک حاکمیت حاکم و غالباً سلطه‌گر.

موسسات اصلاحیه اول< /i> نقطه نظر جدیدی را ارائه می دهد که از طریق آن می توان بحث های جاری را در مورد موضوعاتی از اصلاحات مالی مبارزات انتخاباتی گرفته تا سخنان نفرت انگیز دانشگاه و اقدام مثبت در آموزش عالی ارزیابی کرد. این کتاب وعده می دهد که بحث های جدید مهمی در مورد شکل و آینده متمم اول ترویج - و برانگیختن - ایجاد کند.

Addressing a host of hot-button issues, from the barring of Christian student groups and military recruiters from law schools and universities to churches’ immunity from civil rights legislation in hiring and firing ministers, Paul Horwitz proposes a radical reformation of First Amendment law. Arguing that rigidly doctrinal approaches can’t account for messy, real-world situations, he suggests that the courts loosen their reins and let those institutions with a stake in First Amendment freedoms do more of the work of enforcing them.

Universities, the press, libraries, churches, and various other institutions and associations are a fundamental part of the infrastructure of public discourse. Rather than subject them to ill-fitting, top-down rules and legal categories, courts should make them partners in shaping public discourse and First Amendment law, giving these institutions substantial autonomy to regulate their own affairs. Self-regulation and public criticism should be the key restraints on these institutions, not judicial fiat. Horwitz suggests that this approach would help the law enhance the contribution of our “First Amendment institutions” to social and political life. It would also move us toward a conception of the state as a participating member of our social framework, rather than a reigning and often overbearing sovereign.

First Amendment Institutions offers a new vantage point from which to evaluate ongoing debates over topics ranging from campaign finance reform to campus hate speech and affirmative action in higher education. This book promises to promote—and provoke—important new discussions about the shape and future of the First Amendment.