Fernseh-Volkstheater: Theaterware im Fernsehsystem

تئاتر فولکلور تلویزیونی، یک ژانر محبوب در تلویزیون عمومی از دهه 1950، همچنین می‌تواند در بخش‌های پربیننده پخش خصوصی SAT 1 و RTL از سال 1989 تا 1994 یافت شود. در طول این مدت، این شکل از سرگرمی های تلویزیونی در معرض فرآیندهای تغییر مشخصه ای قرار گرفت که می توان آن را انتقال به یک فرآیند تولید رسانه ای- صنعتی توصیف کرد.

کلاوس ریدر به بررسی محیط تولید تئاتر فولکلور تلویزیونی در دهه 90 می پردازد. بر اساس مصاحبه های کارشناسی، مشاهدات تولید و منابع مرتبط. او عملکرد درونی عملیات تلویزیونی را توصیف می‌کند و به سؤالاتی درباره عملکرد سردبیران، تحقیقات رسانه‌ای همراه برنامه، استراتژی‌های بازاریابی و بهره‌برداری، شرکت بازاریابی برای زمان‌های تبلیغات، ساختار وقفه‌های تبلیغاتی و شرکت‌های تبلیغاتی پاسخ می‌دهد. او علاوه بر تئاتر عامه پسند، به طور انتخابی کمدی و به اصطلاح تئاتر الکترونیکی را نیز در بر می گیرد. محموله ها محصولات صنعتی با ویژگی کالا هستند. نویسنده به بررسی شرایط این تغییر کالا پرداخته و پیامدهای آن را برای زیبایی شناسی و نمایشنامه تلویزیونی نشان می دهد.

Fernseh-Volkstheater, seit den 50er Jahren ein Erfolgsgenre des öffentlich-rechtlichen Fernsehens, findet sich von 1989 bis 1994 auch auf Primetime-Sendeplätzen der privaten Sender SAT 1 und RTL. In dieser Zeit unterlag diese Form der Fernsehunterhaltung bestimmten charakteristischen Wandlungsprozessen, die als Übergang in einen medienindustriellen Produktionsprozess beschrieben werden können.

Claus Rieder untersucht das Produktionsumfeld des Fernseh-Volkstheaters der 90er Jahre auf der Basis von Experteninterviews, Produktionsbeobachtungen und einschlägigem Quellenmaterial. Er schildert das Innenleben des Fernsehbetriebs und gibt Antwort auf Fragen nach der Funktion der Redaktion, der programmbegleitenden Medienforschung, der Vermarktungs- und Verwertungsstrategien, der Vermarktungsfirma für die Werbezeiten, der Werbeinselstruktur und der werbungtreibenden Unternehmen. Dabei bezieht er außer dem Volkstheater selektiv auch die Sitcom und das sog. E-Theater ein. Die Sendungen erweisen sich dabei als Industrieprodukte mit Warencharakter. Der Autor geht den Bedingungen dieses Wandels zur Ware nach und zeigt dessen Folgen für die Fernseh-Ästhetik und -Dramaturgie auf.