Feral: Rewilding the Land, the Sea, and Human Life

محیط‌بان بودن در اوایل قرن بیست و یکم همیشه به معنای دفاع، بحث و اذعان به موانعی است که در تلاش‌هایمان برای حفاظت از مکان‌های وحشی و مبارزه با تغییرات آب و هوایی با آن روبرو هستیم. اما بیایید صادق باشیم: مصون سازی هرگز الهام بخش کسی نبوده است.
 
پس چه می شود اگر از پوشش ریسک دست برداریم؟ چه می‌شود اگر تلاش‌هایمان برای حل مشکلات زیست‌محیطی را به امید پایه‌گذاری کنیم و به طبیعت اجازه دهیم که ما را برای ما مطرح کند؟ این همان کاری است که جورج مونبیوت در Feral انجام می‌دهد، چشم‌اندازی غنایی و عاشقانه از این که چگونه، با دعوت از طبیعت به زندگی‌مان، می‌توانیم به طور همزمان «کسل زیست‌محیطی» خود را درمان کنیم و صدها صدمات زیست‌محیطی را ترمیم کنیم. Monbiot خوانندگان را به سفری مسحورکننده در سراسر جهان می برد تا اکوسیستم هایی را که "بازسازی شده اند" کشف کنند: از مداخله انسان رها شده و در برخی موارد برای اولین بار در هزاره ها اجازه داده شده است که فرآیندهای اکولوژیکی طبیعی خود را از سر بگیرند. ما با حیرت و شگفتی او در میان دلفین‌ها و پرندگان دریایی در سواحل ولز قایقرانی می‌کنیم و در جنگل‌های اروپای شرقی سرگردان می‌شویم، جایی که سیاه‌گوش و گله گرگ در حال بازیابی شکارگاه‌های باستانی خود هستند. از طریق چشمان او، ما موفقیت های محیطی را می بینیم و شروع به تصور دنیای آینده ای می کنیم که در آن انسان ها و طبیعت دیگر جدا و متضاد نیستند، بلکه با هم بخشی از یک دنیای شفابخش و واحد هستند.
 
تعهد مونبیوت شدید است. شور عفونی، نوشته او قانع کننده است. خوانندگانی که مایل به ترک محدودیت های تمدن و پیوستن به او در سفر جادویی او هستند، تغییر یافته و آماده برای تغییر جهان ما به سوی بهتر خواهند شد.

To be an environmentalist early in the twenty-first century is always to be defending, arguing, acknowledging the hurdles we face in our efforts to protect wild places and fight climate change. But let’s be honest: hedging has never inspired anyone.
 
So what if we stopped hedging? What if we grounded our efforts to solve environmental problems in hope instead, and let nature make our case for us? That’s what George Monbiot does in Feral, a lyrical, unabashedly romantic vision of how, by inviting nature back into our lives, we can simultaneously cure our “ecological boredom” and begin repairing centuries of environmental damage. Monbiot takes readers on an enchanting journey around the world to explore ecosystems that have been “rewilded”: freed from human intervention and allowed—in some cases for the first time in millennia—to resume their natural ecological processes. We share his awe, and wonder, as he kayaks among dolphins and seabirds off the coast of Wales and wanders the forests of Eastern Europe, where lynx and wolf packs are reclaiming their ancient hunting grounds. Through his eyes, we see environmental success—and begin to envision a future world where humans and nature are no longer separate and antagonistic, but are together part of a single, healing world.
 
Monbiot’s commitment is fierce, his passion infectious, his writing compelling. Readers willing to leave the confines of civilization and join him on his bewitching journey will emerge changed—and ready to change our world for the better.