Felix Kaufmann's Theory and Method in the Social Sciences

این جلد شامل ترجمه انگلیسی اثر اصلی فلیکس کافمن (1895-1945) Methodenlehre der Sozialwissenschaften (1936) است. در این کتاب، کافمن در نقش خود به عنوان یک مسافر فرامرزی بین پدیدارشناسی هوسرل، نظریه ناب قانون کلسن و پوزیتیویسم منطقی دایره وین، نظریه ای کلی از دانش علوم اجتماعی ایجاد می کند. این تحقیق چندلایه، بازتاب‌های ارزش‌محور یک فلسفه کلی علم را با ویژگی‌های روش‌ها و نظریه‌های علوم اجتماعی، در مقابل علوم طبیعی و روان‌شناسی انتزاعی، پیوند می‌دهد. تمرکز اصلی این مطالعه تلاش برای روشن کردن این است که چگونه و تحت چه شرایطی می توان دانش علمی در مورد حقایق اجتماعی را که از نظر تجربی توجیه شده و به لحاظ نظری تعبیه شده است، به دست آورد. مبنای تجربی دانش در علوم اجتماعی مفهوم پدیدارشناختی تجربه را شکل می دهد. به گفته کافمن، این مفهوم تجربه ساختار پیچیده ای را به نمایش می گذارد. در مفهوم-تفسیر کنش انسانی به عنوان هسته دانش در علوم اجتماعی، این ساختار در سراسر کنش منزوی راستی‌آزمایی به سوی ترکیب تجربیات بیرونی و درونی می‌آید. کتاب با مقدمه ای مفصل و مفید توسط Ingeborg K. Helling آغاز می شود که پیشینه تاریخی و نظری مطالعه کافمن را معرفی می کند و به طور خاص رابطه او را با آلفرد شوتز و جان دیویی روشن می کند. در نهایت، شامل مصاحبه ها و نامه هایی به اعضای خانواده، همکاران و دانش آموزان او می شود.

This volume contains the English translation of Felix Kaufmann's (1895-1945) main work Methodenlehre der Sozialwissenschaften (1936). In this book, Kaufmann develops a general theory of knowledge of the social sciences in his role as a cross-border commuter between Husserl's phenomenology, Kelsen's pure theory of law and the logical positivism of the Vienna Circle. This multilayered inquiry connects the value-oriented reflections of a general philosophy of science with the specificity of the methods and theories of the social sciences, as opposed to abstract natural science and psychology. The core focus of the study is the attempt to elucidate how and under what conditions scientific knowledge about social facts, empirically justified and theoretically embedded, can be obtained. The empirical basis of knowledge within the social sciences forms a phenomenological concept of experience. According to Kaufmann, this concept of experience exhibits a complex structure. Within the meaning-interpretation of human action as the core of knowledge in the social sciences, this structure reaches out across the isolated act of verification toward the synthesis of external and internal experiences. The book opens with a detailed and useful introduction by Ingeborg K. Helling, which introduces the historical and theoretical background of Kaufmann's study and specifically illuminates his relation to Alfred Schütz and John Dewey. Finally, it contains interviews with and letters to members of his family, colleagues and students.