Feeling Italian: The Art of Ethnicity in America

جایزه کتاب آمریکا در سال 2006، ارائه شده توسط بنیاد قبل از کلمب

مهاجرت ایتالیای جنوبی به ایالات متحده یک قرن پیش به اوج خود رسید—؛ نوادگان اکنون نسل چهارم و پنجم هستند، از محله‌های صنعتی قدیمی خود پراکنده شده‌اند، حرفه‌ای شده‌اند و به طور کامل در «دیگ ذوب» ادغام شده‌اند. مطمئناً حق با مورخان اجتماعی است: آمریکایی های ایتالیایی در حال محو شدن در گرگ و میش قومیت خود هستند. بنابراین، چرا تخیل آمریکایی توسط سوپرانوها و سایر پرتره های ایتالیایی بودن مجذوب شده است؟

هویت آمریکایی ایتالیایی، اکنون ترکیبی از تاریخ و فانتزی، گوشت و آدم‌های استخوانی و کاریکاتور بسیار آشنا، هنوز چیزی برای آموزش به ما دارند، از جمله اینکه چرا هر یک از ما، به عنوان شهروندان قرن بیستم ایالات متحده و فرهنگ‌های پایدار آن، تا حدی از قبل ایتالیایی هستیم. فرارو با ادعای اینکه رسانه به وسیله اصلی حساسیت های ایتالیایی تبدیل شده است، مجموعه ای از کتاب ها، فیلم ها، نقاشی ها و رکوردها را در ده تصویر دراماتیک بررسی می کند. مصنوعات فرهنگی برجسته، از نقاشی‌های جوزف استلا و موسیقی فرانک سیناترا گرفته تا محبوبیت همیشگی پدرخوانده و پس‌زمینه ایتالیایی مدونا، طیف گسترده‌ای را در بر می‌گیرد. فرارو با سبک نثری به روشنی سوژه هایش، آهنگی عاشقانه طعنه آمیز به هنر و شمایل نگاری آمریکای ایتالیایی می سازد.

2006 American Book Award, presented by the Before Columbus Foundation

Southern Italian emigration to the United States peaked a full century ago—;descendents are now fourth and fifth generation, dispersed from their old industrial neighborhoods, professionalized, and fully integrated into the “melting pot.” Surely the social historians are right: Italian Americans are fading into the twilight of their ethnicity. So, why is the American imagination enthralled by The Sopranos, and other portraits of Italian-ness?

Italian American identity, now a mix of history and fantasy, flesh-and-bone people and all-too-familiar caricature, still has something to teach us, including why each of us, as citizens of the U.S. twentieth century and its persisting cultures, are to some extent already Italian. Contending that the media has become the primary vehicle of Italian sensibilities, Ferraro explores a series of books, movies, paintings, and records in ten dramatic vignettes. Featured cultural artifacts run the gamut, from the paintings of Joseph Stella and the music of Frank Sinatra to The Godfather’s enduring popularity and Madonna’s Italian background. In a prose style as vivid as his subjects, Ferraro fashions a sardonic love song to the art and iconography of Italian America.