دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Philippe Mengue
سری:
ISBN (شابک) : 2917285419, 9782917285411
ناشر: Editions Germina
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 109
زبان: French
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 5 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Faire l'idiot : La politique de Deleuze به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب احمق: سیاست دلوزی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
وقتی احمق هستید چه سیاستی می توانید انجام دهید؟ این سوالی است که به دور از مضحک بودن، هنگام خواندن آثار ژیل دلوز، ناگزیر به پرسیدن آن از خود سوق داده می شود. «احمق» در واقع نقشی اجتناب ناپذیر و اساسی در فلسفه دلوز ایفا می کند. او شخصیت مفهومی است که این فلسفه را در قوام خود نگه می دارد. در تقاطع تصویری از اندیشه قرار دارد که فیلسوف کم و بیش به طور ضمنی به آن اشاره می کند و آن را فرض می کند و خلق مفاهیمی که صریحاً تولید می کند. همچنین، انجام فلسفه، درست مانند عمل کردن و تفکر سیاسی، همیشه راهی برای حماقت است. پیامدهای این رویکرد سرمایه است، به دلیل پرسش هایی که برای بازتاب سیاسی کلاسیک با محوریت قانون و دولت مطرح می شود، همچنین به دلیل مشکلاتی که در این زمینه بی اعتبار دیده می شود. مکانی که به کنترل و قدرت زیستی تعلق دارد، به مناطق نامعین و فضاهای هموار، این امکان را به وجود می آورد که از سیاست «اکثریت» فاصله سالمی گرفته و بسیاری از مضامین و مفاهیم ادعا شده اخیر، مانند کلیشه های قدیمی، آشکار شود. سازمان های بدیل، جهانی گرا و برانداز. این یک ایده کاملاً متفاوت از سیاست است که بر روی شدنها متمرکز شده است (و نه آینده، نه وضعیت اشیا یا دولت)، که سیاست دلوزی ابله ما را به تعمق در آن دعوت میکند. ما را به روی امیدهای جدید دیگری در ارتباط با "مردم غایب" که با هر پیشرفتی متولد می شوند (و می میرند) باز می کند.
Quelle politique peut-on faire quand on est un idiot ? Loin d'être saugrenue, c'est bien la question qu'on est conduit à se poser inévitablement en lisant l'oeuvre de Gilles Deleuze. L'"idiot" joue, en effet, un rôle incontournable et essentiel dans la philosophie de Deleuze. Il est le personnage conceptuel qui fait tenir cette philosophie dans sa consistance propre. Il se situe à la charnière de l'image de la pensée que le philosophe invoque et suppose plus ou moins implicitement et de la création de concepts qu'il produit explicitement. Aussi, faire de la philosophie, tout comme agir et penser politiquement, c'est toujours une manière de faire l'idiot. Les conséquences de cette approche sont capitales, du fait des questions posées à la réflexion politique classique centrée sur le Droit et l'Etat, du fait aussi des problématiques qui se voient invalidées dans ce champ. La place qui revient au contrôle et au bio-pouvoir, aux zones d'indétermination et aux espaces lisses, permet de prendre une saine distance vis-à-vis de la politique "majoritaire" et de faire apparaître, comme déjà de vieux clichés, bon nombre de thèmes et de concepts revendiqués par les organisations alternatives, mondialistes et subversives récentes. C'est une tout autre idée de la politique, centrée sur les devenirs (et non sur l'avenir, non sur l'état des choses ou l'Etat), que nous invite à méditer la politique deleuzienne de l'idiot. Elle nous ouvre à d'autres espérances, nouvelles, en lien avec un "peuple absent" qui naîtrait (et mourrait) avec chaque devenir.