Facing Reality: Two Truths about Race in America

اتهامات امتیازات سفیدپوستان و نژادپرستی سیستماتیک که کشور را از واقعیت جدا می کند. دو واقعیت شناخته شده، که مدت هاست بدون شک و تردید معقول مستند شده است، باید آشکار شود و در طرز تفکر ما در مورد سیاست عمومی گنجانده شود: سفیدپوستان آمریکایی، سیاه پوستان، اسپانیایی ها و آسیایی ها دارای نرخ های مختلف جرم خشن و ابزارها و توزیع های شناختی متفاوت هستند. توانایی اتهامات نژادپرستی در پلیس، پذیرش در دانشگاه، تفکیک در مسکن، استخدام و ترفیع در محل کار، راه هایی را نادیده می گیرد که مشکلاتی که باعث ادعاهای نژادپرستی سیستماتیک می شود، ناشی از این دو واقعیت است.

چه خوب است. آیا می توان آنها را در فضای باز آورد؟ گرانبهاترین آرمان آمریکا همان چیزی است که قبلاً به عنوان اعتقادنامه آمریکایی شناخته می شد: مردم را نباید بر اساس اینکه از کجا آمده اند، از کدام طبقه اجتماعی آمده اند، یا بر اساس نژاد، رنگ یا عقیده قضاوت می شوند. آنها باید به عنوان یک فرد مورد قضاوت قرار گیرند. ایدئولوژی مترقی غالب این آرمان را رد می کند و در عوض از دولت می خواهد که مردم را بر اساس نژاد، خاستگاه اجتماعی، مذهب، جنس، و گرایش جنسی آنها قضاوت کند.

ما در مرکز چپ و راست میانه که عقیده آمریکا هستیم. مدافعان طبیعی خودمان را به گوشه ای کشیده اند. ما حاضر نبودیم آشکارا بگوییم که گروه های مختلف تفاوت های گروهی قابل توجهی دارند. از آنجایی که ما حاضر به گفتن آن نبودیم، در برابر ادعاهایی که نژادپرستی مقصر است، بی دفاع ماندیم. چه چیز دیگری می تواند باشد؟ ما از پاسخ دادن ترسیده ایم. ما باید. روبه رو شدن با واقعیت گامی در این جهت است.

The charges of white privilege and systemic racism that are tearing the country apart fIoat free of reality. Two known facts, long since documented beyond reasonable doubt, need to be brought into the open and incorporated into the way we think about public policy: American whites, blacks, Hispanics, and Asians have different violent crime rates and different means and distributions of cognitive ability. The allegations of racism in policing, college admissions, segregation in housing, and hiring and promotions in the workplace ignore the ways in which the problems that prompt the allegations of systemic racism are driven by these two realities.

What good can come of bringing them into the open? America’s most precious ideal is what used to be known as the American Creed: People are not to be judged by where they came from, what social class they come from, or by race, color, or creed. They must be judged as individuals. The prevailing Progressive ideology repudiates that ideal, demanding instead that the state should judge people by their race, social origins, religion, sex, and sexual orientation.

We on the center left and center right who are the American Creed’s natural defenders have painted ourselves into a corner. We have been unwilling to say openly that different groups have significant group differences. Since we have not been willing to say that, we have been left defenseless against the claims that racism is to blame. What else could it be? We have been afraid to answer. We must. Facing Reality is a step in that direction.