Experts and Consensus in Social Science

این کتاب تحقیقات فیلسوفان، جامعه شناسان و دانشمندان علوم اجتماعی را گرد هم می آورد. حوزه‌هایی از عملکرد علمی را بررسی می‌کند که در آن تکیه بر قضاوت ذهنی متخصصان و متخصصان منبع اصلی دانش مفید برای رسیدگی و احتمالاً ارائه راه‌حل برای مشکلات اجتماعی است. یک پدیده رایج در کاربردهای علم این است که شواهد عینی به یک پاسخ یا راه حل واحد برای یک مشکل اشاره نمی کنند. بنابراین، اتکا به قضاوت ذهنی، علیرغم این واقعیت شناخته شده است که گمانه زنی ها، حتی آن دسته از کارشناسان فرضی، اغلب اطلاعاتی را ارائه می دهند که خیلی دقیق نیستند، و کارشناسان مستعد مغالطه و سوگیری هستند. این کتاب به این موضوع می‌پردازد که چگونه کارشناسان در علوم اجتماعی به اجماع می‌رسند و کدام متخصصان به کدام مشکل مرتبط هستند. هدف آن پاسخگویی به سؤالات بسیاری است که یکی از اصلی‌ترین آنها این است: آیا می‌توانیم بر اساس شواهدی که دانشمندان علوم اجتماعی، جامعه‌شناسان و فیلسوفان کشف کرده‌اند، ساخت یک نظریه هنجاری تخصص را آغاز کنیم؟

This book brings together the research of philosophers, sociologists, and social scientists. It examines those areas of scientific practice where reliance on the subjective judgment of experts and practitioners is the main source of useful knowledge to address and possibly, bring solutions to social problems. A common phenomenon in applications of science is that objective evidence does not point to a single answer or solution, to a problem. Reliance on subjective judgment, then, becomes necessary, despite the known fact that hunches, even those of putative experts, often provide information that is not very accurate, and that experts are prone to fallacies and biases. The book looks at how experts reach consensus in the social sciences, and which experts are relevant to which problems. It aims to answer many questions, the main one being: Can we start building a normative theory of expertise on the basis of the evidence that social scientists, sociologists and philosophers have uncovered?