Excess and the mean in early modern English literature

این کتاب بررسی می‌کند که چگونه نویسندگان انگلیسی از دوره الیزابت تا دوران بازسازی، ایده‌آل باستانی فضیلت‌مندی را تغییر داده و به چالش می‌کشند. همانطور که نویسندگان مدرن اولیه در مدرسه گرامر و دانشگاه آموختند، ارسطو و سایر متفکران کلاسیک «وسائل طلایی» را که بین افراط‌ها متعادل می‌شد تحسین کردند: برای مثال شجاعت در مقابل بزدلی یا بی‌احتیاطی. جاشوا اسکودل با کشف تنوع عظیم پاسخ های انگلیسی به این دکترین اخلاقی، درک ما از تعامل حیاتی بین تفکر کلاسیک و فرهنگ ادبی اولیه مدرن را بازبینی می کند.

اسکدل استدلال می کند که نویسندگان انگلیسی از طرح واره باستانی استفاده می کردند. ابزارها و افراط به روش های بدیع و بحث برانگیز که تاکنون توسط محققان نادیده گرفته شده است. از طریق خوانش دقیق نویسندگان و ژانرهای مختلف، او نشان می‌دهد که بازنمایی متضاد ابزارها و افراط‌ها در پیدایش فرهنگ خودآگاهانه مدرن انگلیسی نقش برجسته‌ای داشته است. برای مثال، دان به معنای کلاسیک برای ارتقای آزادی فردی تغییر شکل داد، در حالی که بیکن افراط گرایی را برای توانمندسازی انسان ضروری می دانست. ژورژیک ها از اسپنسر تا کاولی، با تصور رقیبی مدرن برای روم باستان، انگلستان را تشویق می کردند که مسیرهای پست یا ستایش شده را به سوی عظمت ملی تجسم کند. نوشیدن اشعار از جانسون تا روچستر، دیدگاه‌های مخالف اعتدال شادی‌بخش و افراط در مستی را بیان می‌کرد، در حالی که نوشته‌های وابسته به عشق شهوانی از سیدنی تا درایدن و بن شور و شوق شدید را در مقابل میانگین سنتی اعتدال زناشویی قرار می‌داد. میلتون با به چالش کشیدن پیشینیان خود در ژانرهای مختلف، ابزار طلایی لذت محدود و احترام به خود را جشن گرفت. در طول این مطالعه پیشگامانه، اسکودل نشان می‌دهد که چگونه درمان‌های مدرن اولیه از ابزارها و افراط در بحث‌های فرهنگی امروزی طنین‌انداز می‌شوند.

This book examines how English writers from the Elizabethan period to the Restoration transformed and contested the ancient ideal of the virtuous mean. As early modern authors learned at grammar school and university, Aristotle and other classical thinkers praised "golden means" balanced between extremes: courage, for example, as opposed to cowardice or recklessness. By uncovering the enormous variety of English responses to this ethical doctrine, Joshua Scodel revises our understanding of the vital interaction between classical thought and early modern literary culture.

Scodel argues that English authors used the ancient schema of means and extremes in innovative and contentious ways hitherto ignored by scholars. Through close readings of diverse writers and genres, he shows that conflicting representations of means and extremes figured prominently in the emergence of a self-consciously modern English culture. Donne, for example, reshaped the classical mean to promote individual freedom, while Bacon held extremism necessary for human empowerment. Imagining a modern rival to ancient Rome, georgics from Spenser to Cowley exhorted England to embody the mean or lauded extreme paths to national greatness. Drinking poetry from Jonson to Rochester expressed opposing visions of convivial moderation and drunken excess, while erotic writing from Sidney to Dryden and Behn pitted extreme passion against the traditional mean of conjugal moderation. Challenging his predecessors in various genres, Milton celebrated golden means of restrained pleasure and self-respect. Throughout this groundbreaking study, Scodel suggests how early modern treatments of means and extremes resonate in present-day cultural debates.