Evolution and International Organization: Toward a New Level of Sociopolitical Integration

برخلاف رویکردهای تاریخی-توصیفی یا حقوقی که هنوز در اکثر نشریات سازمان بین المللی وجود دارد، جهت گیری نظری ضمنی (تجربی-) دارد. به عنوان یک توسعه همزمان، یالم به افزایش پیچیدگی روش شناختی 6 در میان برخی از دانشجویان سازمان های بین المللی اشاره می کند. با این حال، به جز برخی از نظرات مساعد در مورد نظریه در حال تحول شکل گیری جامعه بین المللی، یالم سهم ادبیات روش شناسی تجربی-تئوری-تم را در مطالعه سازمان بین المللی ارزیابی نمی کند. اخیراً، ریگز و همکارانش (1970) و الجر (1960-70؛ 1970) انجام این کار را بر عهده گرفته اند. تحلیل تأثیر بتااویورالیسم بر مطالعه سیستم سازمان ملل توسط رابرت ریگز و همکارانش یک کیفرخواست نسبتاً ویرانگر است. اگرچه آنها نگرانی خود را برای ارائه نتایج متوازن و واجد شرایط از متون مربوطه نشان می‌دهند، ارزیابی خود را در بیانیه زیر خلاصه می‌کنند: تحقیقات رفتاری احتمالاً ناامیدکننده‌ترین پژوهش در حوزه دغدغه اصلی آن، یعنی نظریه‌سازی بوده است. تئوری های کلان تمایل به ماهیت اکتشافی دارند و از پایگاه داده های اساسی جدا شده اند. و گزاره‌های با بهترین پشتیبانی از نظر نظری طبیعی‌ترین اهمیت را دارند. علیرغم اهداف و ادعاهایش، این رویکرد هنوز مجموعه منسجمی از گزاره های توضیحی برای ایجاد نظم یا دقت علمی در مطالعه سازمان بین المللی یا هر بخش قابل توجهی از آن ایجاد نکرده است (Riggs et al., 1970: 230). >

unlike the historical-descriptive or legalistic approaches still pervading the majority of publications on international organization, has an implicit (empirical-) theoretical orientation. As a concomitant development, Yalem notes an increasing methodological 6 sophistication among some students of international organization. However, except for some favorable comments on the evolving theory of international community formation, Yalem does not evaluate the contribution of the empirical-theory-cum­ methodology literature to the study of international organization. More recently, Riggs and his associates (1970) and Alger (1960-70; 1970) have taken it upon themselves to do just this. The analysis of the impact of bthavioralism on the study of the United Nations system by Robert Riggs and his associates is a rather devastating indictment. Though demonstrating a concern to present balanced and qualified conclusions from their pemsal of the relevant literature, they summarize their assessment in the following statement: Behavioral research has probably been the most disappointing in the area of its central concern, that of theory-building. The grand theories tend to be heuristic in nature, divorced from the essential data base; and the best-supported proposi­ tions have the natrowest theoretical significance. Despite its aims and pretensions, the approach has not yet produced a coherent set of explanatory propositions to bring order or scientific exactness to the study of international organization or any substantial segment of it (Riggs et al. , 1970: 230).