Everyday Ethics: Voices from the Front Line of Community Psychiatry

این کتاب به بررسی زندگی اخلاقی پزشکان سلامت روان می‌پردازد که به حاشیه‌رفته‌ترین افراد در سیستم مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده خدمت می‌کنند. برادوین با تکیه بر سال ها کار میدانی در یک تیم روانپزشکی جامعه، معضلات اخلاقی و مبارزات روزمره ارائه دهندگان خط مقدم را دنبال می کند. این روانپزشکان و مددکاران اجتماعی در خیابان، در مناظره های اتاق کارمندان، یا در اعترافات خصوصی، به عنوان مدافعان صالح و دلسوز، با چالش های مداوم برای تصویر خود مواجه می شوند. گاهی اوقات آنها آشکارا اجبار و وابستگی اجباری موجود در سیستم فعلی مراقبت را زیر سوال می برند. در مواقع دیگر آنها استفاده از قدرت افراطی خود را در مواجهه با مخالفت بلند مشتریان توجیه می کنند. این مطالعه عمیق خطوط گسل در روانپزشکی جامعه امروزی را آشکار می کند. این نشان می دهد که چگونه افرادی که در اعماق سیستم کار می کنند برای حفظ آرمان های خود و مدیریت حس مزمن بیهودگی تلاش می کنند. تفاسیر آنها در مورد واجب و حرام نیز راه هایی را برای پل زدن اخلاق زیستی رسمی و واقعیت های عمل بهداشت روان پیشنهاد می کند. تجربیات این پزشکان یک سوال کلی را مطرح می کند: چگونه باید در قبال آسیب پذیرترین افراد در میان خود مسئولیت پذیر باشیم؟

This book explores the moral lives of mental health clinicians serving the most marginalized individuals in the US healthcare system. Drawing on years of fieldwork in a community psychiatry outreach team, Brodwin traces the ethical dilemmas and everyday struggles of front line providers. On the street, in staff room debates, or in private confessions, these psychiatrists and social workers confront ongoing challenges to their self-image as competent and compassionate advocates. At times they openly question the coercion and forced-dependency built into the current system of care. At other times they justify their use of extreme power in the face of loud opposition from clients. This in-depth study exposes the fault lines in today's community psychiatry. It shows how people working deep inside the system struggle to maintain their ideals and manage a chronic sense of futility. Their commentaries about the obligatory and the forbidden also suggest ways to bridge formal bioethics and the realities of mental health practice. The experiences of these clinicians pose a single overarching question: how should we bear responsibility for the most vulnerable among us?