Europe’s Welfare Traditions Since 1500, Volume 1: 1500-1700

توماس مک استی آدامز با ردیابی سنت‌های در هم تنیده دولت‌های رفاه مدرن در اروپا در طول پنج قرن، رفاه اجتماعی را از پرتغال، فرانسه، و ایتالیا گرفته تا بریتانیا، بلژیک و آلمان بررسی می‌کند. او نشان می‌دهد که ارائه کمک به نیازمندان از قرن شانزدهم تا کنون با چالش‌های مشابهی روبرو بوده است: نحوه تخصیص عادلانه کمک‌ها (و با عزت). چگونه بدون تضعیف استقلال (و انگیزه) حمایت کنیم. و چگونگی ایجاد توازن میان حوزه‌های عمل و مسئولیت خصوصی و عمومی.

در دو جلد معتبر، آدامز نشان می‌دهد که چگونه مدیران رفاه اجتماعی، منتقدان و بهبود دهندگان در تبادل دائمی مدل‌ها و تجربه‌ها در سطح محلی و سراسر اروپا درگیر شده‌اند. این روایت با تأسیس Casa da Misericordia لیسبون در سال 1498 آغاز می شود، مدلی که در سراسر پرتغال و امپراتوری آن تکرار شد و با راه اندازی مجدد یک دستور کار اجتماعی برای اتحادیه اروپا در نشست شورای اروپا در لیسبون در سال 2000 به پایان می رسد. .

جلد 1، که بر دوره 1500 تا 1700 تمرکز دارد، مفاهیم "رفاه" و "سنت" را مورد بحث قرار می دهد. به این می پردازد که چگونه اومانیست های قرن شانزدهمی با بازرگانان و حقوقدانان برای تجدید انفاق سنتی در اشکال کاملاً مدرن، ملحق شدند و چگونه نظم و انضباط اصلاحات مذهبی بر اعمال اقتدار سیاسی و ارتقای بهره وری اقتصادی تأثیر گذاشت.

<// span>جلد 2 دوباره قرن هجدهم را مورد بررسی قرار می‌دهد که مفهوم اومانیستی مسیحی را سکولاریزه کرد و ادعاهای جدید و شدیداً مورد مناقشه شهروندی اجتماعی را تولید کرد. در ادامه به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه مبارزات ملی برای ایجاد دولت‌های رفاهی جامع از نیمه دوم قرن نوزدهم بر پایه قدرت رأی بنا شده است، زیرا سیاستمداران، تحت فشار فعالان و توصیه‌های کارشناسان، برای طبقه رو به رشدی از کارگران صنعتی جذابیت داشتند. در نهایت، به این می‌پردازد که چگونه دولت‌های رفاه قرن بیستم به آرمان‌های شهروندی اجتماعی پرداختند، در حالی که چارچوب نهادی همکاری اقتصادی اروپا به ثمر نشست.

Tracing the interwoven traditions of modern welfare states in Europe over five centuries, Thomas McStay Adams explores social welfare from Portugal, France, and Italy to Britain, Belgium and Germany. He shows that the provision of assistance to those in need has faced recognizably similar challenges from the 16th century through to the present: how to allocate aid equitably (and with dignity); how to give support without undermining autonomy (and motivation); and how to balance private and public spheres of action and responsibility.

Across two authoritative volumes, Adams reveals how social welfare administrators, critics, and improvers have engaged in a constant exchange of models and experience locally and across Europe. The narrative begins with the founding of the Casa da Misericordia of Lisbon in 1498, a model replicated throughout Portugal and its empire, and ends with the relaunch of a social agenda for the European Union at the meeting of the Council of Europe in Lisbon in 2000.

Volume 1, which focuses on the period from 1500 to 1700, discusses the concepts of 'welfare' and 'tradition'. It looks at how 16th-century humanists joined with merchants and lawyers to renew traditional charity in distinctly modern forms, and how the discipline of religious reform affected the exercise of political authority and the promotion of economic productivity.

Volume 2 examines 18th-century bienfaisance which secularized a Christian humanist notion of beneficence, producing new and sharply contested assertions of social citizenship. It goes on to consider how national struggles to establish comprehensive welfare states since the second half of the 19th century built on the power of the vote as politicians, pushed by activists and advised by experts, appealed to a growing class of industrial workers. Lastly, it looks at how 20th-century welfare states addressed aspirations for social citizenship while the institutional framework for European economic cooperation came to fruition