Euler as physicist

\"اویلر به عنوان فیزیکدان\" نقش استثنایی لئونارد اویلر (1707 - 1783) را در تاریخ علم تجزیه و تحلیل می کند و به ویژه بر کمک های اساسی او در فیزیک تأکید می کند. اگرچه اویلر به عنوان ریاضیدان برجسته قرن هجدهم مشهور است، اما کمک های او به فیزیک به دلیل روش ها و راه حل های نوآورانه آنها مهم است. چندین کتاب به اویلر به عنوان ریاضیدان اختصاص داده شده است، اما هیچ کتابی مانند این کتاب به اویلر به عنوان فیزیکدان اختصاص ندارد.

کمک های اویلر به مکانیک ریشه در طرح مادام العمر او دارد که در دو جلد رساله با عنوان "مکانیک یا علم حرکت به صورت تحلیلی نشان داده شده" ارائه شده است. رساله اویلر که در سال 1736 منتشر شد، نشان دهنده چرخش از نمایش هندسی سنتی مکانیک به رویکردی جدید است. در نوشتن کتاب مکانیک، اویلر اولین گام را برای اجرای طرح و تکمیل خود تا سال 1760 انجام داد. مطالعه چگونگی استفاده فوری اویلر از ریاضیات خود برای مکانیک و هماهنگ کردن پیشرفت خود در ریاضیات با پیشرفت خود در فیزیک، بسیار جالب است. مکانیک اویلر نه تنها مدلی برای یک نظریه ثابت فرموله شده است، بلکه امکان تعمیم اصول اویلر را نیز فراهم می کند.

نشان داده شده است که حتی مسائل در فیزیک معاصر نیز ممکن است به نحو سودمندی مورد بازنگری قرار گیرند و از نظر رویکرد یکپارچه اولیه اویلر دوباره فرمول بندی شوند. تعامل بین فیزیک و ریاضیات که در قرن 18 ظاهر شد با پیشرفت فیزیک در قرن 20 مقایسه می شود، به ویژه با توسعه مکانیک کوانتومی بین سال های 1900 و 1930. هدف نویسنده نشان دادن این است که چگونه کار اویلر نمونه نادری از ترکیبی هم‌زمان و هماهنگ از نتایج با منشأ و ماهیت متفاوت که به یک نتیجه منحصر به فرد و شگفت‌انگیز پیوسته است.

"Euler as Physicist" analyzes the exceptional role of Leonhard Euler (1707 - 1783) in the history of science and emphasizes especially his fundamental contributions to physics. Although Euler is famous as the leading mathematician of the 18th century, his contributions to physics are as important for their innovative methods and solutions. Several books are devoted to Euler as mathematician, but none to Euler as physicist, like in this book.

Euler’s contributions to mechanics are rooted in his life-long plan presented in two volume treatise programmatically entitled "Mechanics or the science of motion analytically demonstrated". Published in 1736, Euler’s treatise indicates the turn over from the traditional geometric representation of mechanics to a new approach. In writing Mechanics Euler did the first step to put the plan and his completion into practice through 1760. It is of particular interest to study how Euler made immediate use of his mathematics for mechanics and coordinated his progress in mathematics with his progress in physics. Euler's mechanics is not only a model for a consistently formulated theory, but allows for generalizations of Euler's principles.

It is shown that even problems in contemporary physics may be advantageously reconsidered and reformulated in terms of Euler's early unified approach. The interplay between physics and mathematics which appeared in the 18th century is compared to the development of physics in the 20th century, especially to the development of quantum mechanics between 1900 and 1930. The author aims to show how Euler' work represents a rare example of a simultaneous and harmonic composition of results of different origin and nature which have been joined into a unique and marvellous result.