Ethnoarchaeology of the Kel Tadrart Tuareg: Pastoralism and Resilience in Central Sahara

این کتاب بر مسائل انعطاف‌پذیری و تنوع دامداران بیابانی تمرکز دارد و به صراحت مجموعه‌ای از موضوعات سنتی گفتمان پیرامون دامداری در سرزمین‌های خشک دنیای قدیم را به چالش می‌کشد. بر اساس تحقیقات میدانی انجام شده بر روی کل تادرارت توارگ در لیبی، جنبه های مختلف سازگاری موفقیت آمیز شگفت آور با یک محیط بسیار خشک بررسی شده است. با استفاده از یک رویکرد باستان‌شناسی قومی، تعاملات کل تادرارت با منابع طبیعی، الگوهای استقرار، ساختارهای کمپینگ، و شکل‌گیری چشم‌انداز باستان‌شناختی شبانی، با تمرکز بر تنوع و علل آن بررسی شده‌اند. انعطاف پذیری کل تادرارت کلید درک دلایل انتخاب آنها برای ماندن و زندگی در کوه های تقریباً بدون باران آکاکوس است، علیرغم فشار شدید برای بی تحرکی در واحه های مجاور. از طریق مجموعه مصاحبه‌ها، مشاهدات مشارکت‌کنندگان، نقشه‌برداری از کمپ‌های مسکونی و متروکه، سنجش از دور و منابع آرشیوی، استراتژی‌ها، ادراکات و فرهنگ‌های مادی مختلف و متفاوت کل تادرارت بررسی می‌شود. این کتاب شکاف مهمی را در تحقیقات قوم‌باستان‌شناسی در صحرای مرکزی و مطالعه دام‌داری بیابان پر می‌کند. احتمالاً زمین‌های بیابانی در دهه‌های آینده افزایش خواهند یافت، اما دانش ما در مورد سازگاری انسان با این مناطق از جهان هنوز ناهموار و به طور کلی است. با این ایده که زمین های بسیار خشک برای اشغال انسان مناسب نیستند، مغرضانه است.​

This book focuses on the issues of resilience and variability of desert pastoralists, explicitly challenging a set of traditional topics of the discourse around pastoralism in arid lands of the Old World. Based on a field research carried out on the Kel Tadrart Tuareg in Libya, various facets of a surprisingly successful adaptation to an extremely arid environment are investigated. By means of an ethnoarchaeological approach, explored are the Kel Tadrart interactions with natural resources, the settlement patterns, the campsite structures, and the formation of the pastoral archaeological landscape, focusing on variability and its causes. The resilience of the Kel Tadrart is the key to understand the reasons of their choice to stay and live in the almost rainless Acacus Mountains, in spite of strong pressure to sedentarize in the neighboring oases. Through the collection of the interviews, participant observation, mapping of inhabited and abandoned campsites, remote sensing, and archival sources, various and different Kel Tadrart strategies, perceptions, and material cultures are examined. This book fills an important gap in the ethnoarchaeological research in central Sahara and in the study of desert pastoralism.​ Desert lands are likely to increase over the next decades but, our knowledge of human adaptations to these areas of the world is still patchy and generally biased by the idea that extremely arid lands are not suited for human occupation.​